Reuzenslak: zo riskant is de trend
Niet meer aaien en knuffelen: ondanks - of juist vanwege - hun slijmerige huid worden reuzenslakken steeds populairder als huisdier. Is de trend terecht controversieel en wat is belangrijk bij het houden ervan? Ik heb voelsprieten uitgezet in een kweekcentrum.
Een wiebelende massa zuigt zich vast aan een ooglid, twee kleverige voelsprieten voelen hun weg langs een onderlip. Het is goed mogelijk dat je dit soort video's onlangs bent tegengekomen op sociale media. Influencers stoppen reusachtige Afrikaanse slakken, ook wel agaatslakken genoemd, recht in hun gezicht. De reden: het slijm zou een verjongend effect hebben op de huid.
Dit is nog niet wetenschappelijk bewezen. Onlangs waarschuwde een onderzoek van de Universiteit van Lausanne zelfs dat mensen door deze trend besmet kunnen raken met de rattenlongworm. Andere wetenschappers gaven waarschuwingen: Deze parasieten zouden niet kunnen overleven bij onze temperaturen. Slakken uit de huiskweek zijn veilig,
Ik wil het met eigen ogen zien en bezoek het "Lorica" kweekcentrum in Zofingen op een maandagochtend.
Het huisdier van de toekomst?
Managing Director Simone Piovan is de "vader" van in totaal 2500 exotische dieren. Hij verkoopt al ongeveer 13 jaar agaatslakken en verkoopt er momenteel ongeveer 15 per maand. "De belangstelling is de afgelopen tien maanden aanzienlijk toegenomen," bevestigt hij. "Gepensioneerden, zakenmensen, scholen: De fascinatie loopt door alle lagen van de bevolking. Het lijkt erop dat reuzenslakken de huisdieren van de toekomst zijn."
Maar wat is de aantrekkingskracht van slakken die je niet kunt aaien, mee kunt spelen of waar je geen interactie mee kunt hebben? "Dat is moeilijk te zeggen," zegt Simone. Veel mensen willen gewoon graag zien hoe ze zich ontwikkelen, eten en voortplanten. "Ik heb gehoord van een jongetje dat de slakken op zijn nachtkastje houdt. Als hij ze 's avonds bekijkt, kan hij met een gerust hart gaan slapen."
Geen dier aaien
Tijd om echte agaatslakken te leren kennen. Simone haalt twee exemplaren van ongeveer vijf en tien centimeter groot uit het terrarium: een Achatina Immaculata en een Achatina Achatina. Hij besprenkelt de twee dieren met een beetje water. De kleinere slak doet niets. "Die lijkt er geen zin in te hebben," zegt Simone. Het grotere dier daarentegen duwt moeizaam afzonderlijke zachte delen uit zijn schelp. Terwijl de beheerder de slak omhoog blijft houden, turen de twee kleine antennes in zijn ogen.
Simone kan alleen maar zijn hoofd schudden bij de gedachte om de slakken op zijn gezicht te smeren. Hij gelooft dat besmetting met parasieten bijna onmogelijk is. In de 20 jaar dat hij slakken kweekt, zijn hem geen gevallen bekend. En in principe kan iedereen zelf beslissen wat hij doet. Maar: agaatslakken zijn geen dieren die je voortdurend uit het terrarium moet halen. "Ik haal de mijne er hooguit om de twee weken uit. En zelfs dan, zoals nu, houd ik ze maar kort op mijn handen om ze niet te stressen."
Hoe ze te houden
Het houden van reuzenslakken is relatief eenvoudig als je eenmaal een geschikt terrarium en substraat hebt gekocht en ze een gevarieerd dieet van groenten en fruit geeft (geen citrusvruchten!). Je moet de slakken echter nog steeds goed in de gaten houden. Of beter gezegd: op hun eitjes. "Een enkele slak legt tot 500 eitjes, afhankelijk van de soort. Deze moeten constant uit het terrarium worden verwijderd, anders explodeert de slakkenpopulatie," zegt Simone.
In ieder geval is een constante interesse in de dieren, die vijf tot tien jaar leven, belangrijk. Er gebeurt niet veel in een terrarium, zegt Simone. Het spannendste is als je ze kalk voert om het slakkenhuis te bouwen. "Ze springen er echt op en het kraakt heel mooi als ze erop kauwen. Maar als je meer actie nodig hebt, moet je uit de buurt blijven van reuzenslakken," zegt de directeur. Hij heeft zelfs een vriend geadviseerd er geen te kopen, omdat hij wist dat hij er het type niet voor was. "Als de interesse er niet is, worden de slakken snel verwaarloosd."
Een huisdier om te vertragen
Simone Piovan zet haar twee reuzenslakken voorzichtig terug in hun terrarium. Als het lichaam van de grootste slak de grond raakt, trekt hij zijn antennes terug. Pas geleidelijk aan waagt hij zich er weer aan en trekt zich millimeter voor millimeter aan een steen omhoog. Ik merk hoe ik merkbaar ontspan terwijl ik toekijk. "Echt aan het vertragen, hè?" zegt Simone Piovan. Ik knik en merk hoe zelfs mijn zorglijnen gladgestreken zijn. En dat allemaal zonder dat ik een slak op mijn voorhoofd hoefde te plakken.
Zou jij reuzenslakken als huisdier houden? Schrijf het in de comments.
Stadskind dat van het platteland is teruggekeerd naar het stedelijke rijk en haar zolderflat heeft omgetoverd tot een strandhuis van aloë's en vuurtorens. Dierenliefhebster die geïnteresseerd is in psychologie met een ongevaarlijke uitstraling, zwarte humor en een criminele smaak in boeken.