Kattenadoptie, aflevering 3: de turbulente eerste 24 uur
De beslissing is genomen: Mijn man en ik hebben twee asielkatten geselecteerd. De aankomst en de eerste nacht bij ons zijn zo spannend.
"De zaak is duidelijk: Haru en Olly" - "Eén zal zeker Lorenzo zijn". Mijn man en ik zijn het zelden zo oneens geweest als na ons bezoek aan het dierenasiel. Hij had zin in een gedrongen, rode kater plus maatje, terwijl ik was gevallen voor een petite tortelduif.
Ik wil niet zeggen dat ik mijn zin heb gekregen. Maar na uitgebreide discussies zijn we uiteindelijk bij mijn keuze uitgekomen vanwege hun vertrouwensvolle en harmonieuze aard: Haru en Olly. Of - zoals ze hier worden genoemd - Jasper en Joy.
De tactische terugtrekking
Nauwelijks een week later is het zover: de JJ's arriveren. De eerste snuit die uit de transportkist steekt is oranje. Het is Joy, het (eigenlijk) gereserveerde vrouwtje. Ze begint nauwgezet door onze woonkamer te lopen en te snuffelen. Dan is het weg onder de bank. Jasper, het (eigenlijk) vertrouwensvolle mannetje, volgt haar.
Bron: Darina Schweizer
Ik weet dit al van katten: In een nieuwe omgeving trekken ze zich terug op een veilige plek van waaruit ze kunnen observeren wat er gebeurt. Wat ze zien zijn onze ogen, waarmee we onder de bank blijven knipperen: een teken dat ze ons kunnen vertrouwen.
Vanuit het oogpunt van een kat zijn het echter de etensbakjes die we neerzetten die echt vertrouwd zijn. Volgens gidsen moeten kattenouders nieuwe huisdieren eten brengen in de buurt van hun schuilplaats. Hetzelfde geldt voor de kattenbak. De bank wordt dus een fort. Maar worden we echt als vijanden gezien?
In het begin voelt het zo. Hoewel Jasper en Joy ongelooflijk knuffelig waren in het dierenasiel, deinzen ze in onze vier muren telkens terug als ze gekrabd worden en weigeren ze geaaid te worden. We zouden bijna teleurgesteld zijn als we geen langzaam proces zouden waarnemen ...
De vesting brokkelt af
Met elk uur dat verstrijkt, verschuift de voorkant onder de bank. In plaats van zich in de hoek te persen, naderen ze de rand van de bank. Dan eten ze voor het eerst en maken ze een rondje om de eettafel. Tot slot dient de stoel als een comfortabelere plek om te zitten en is er ook tijd om te aaien. Wat nu al opvalt: Joy is geïnteresseerd in de buitenwereld. Ze springt steeds op de vensterbank en rent achter auto's en raven aan. Natuurlijk ruimen we alle planten op. Dit is nu katachtig territorium.
Bron: Darina Schweizer
Dit breidt zich sneller uit dan het Mongoolse Rijk. Beetje bij beetje passen we het aan onze katachtige wensen aan. We draperen dekens over de fauteuil en bank, zetten er kartonnen dozen voor en bergen breekbare decoratieve beeldjes op in de kast. We laten onze sprookjesboom voorlopig sprankelen.
Jasper vindt dat leuk. Hij springt meteen op het tv-meubel en begint met de bewegende takken te spelen. Laten staan of weghalen? Hem uitschelden of negeren? We zitten in de clinch, maar voorlopig laten we hem overal los - behalve op de eettafel en het fornuis. We hebben verklaard dat dit de enige no-go zones zijn.
De verovering van vreemde gebieden
Hoe hoog, zwaar of smal een meubelstuk ook is: geen sprake van bij Jasper. Joy is de voorzichtige op sleeptouw. De dynamiek tussen de twee wordt snel duidelijk: waar hij ook gaat, zij staat drie stappen achter hem. Als hij uit het zicht is, roept ze hem achterna. En als ze ergens alleen naartoe durft te gaan, koestert of moedigt ze zichzelf aan. Zo klinken affirmaties voor katten waarschijnlijk.
Bron: Darina Schweizer
Jasper heeft ze niet nodig. Volkomen onbezorgd inspecteert hij kamer na kamer, die we een voor een volgens aanbevelingen openen. Natuurlijk springt Joy overal op de vensterbank. Ze verliest haar ogen nooit van de buitenwereld of van Jasper. Dus ze mist hem niet bij het naderen van het hoofdcommandocentrum - de kamer waar de belangrijkste Portionen serviert operaties worden gecoördineerd vanuit het perspectief van een kat: de keuken.
Daar openen we het raam en de ramen.
Daar openen we het eerste natvoer. Jasper stort zich erop alsof hij op het punt staat te sterven van de honger. Joy beweegt nauwelijks - en wordt na 15 seconden opzij geduwd als Jasper van zijn lege etensbak naar de hare gaat, die nog halfvol is. Liefde eindigt met eten.
Ik zie al dat dit een probleem kan worden. Net als Joy's liefde voor graven. De kattenbakvulling ligt over de hele vloer verspreid nadat ze naar het toilet is geweest. Was de nacht maar rustig.
Bron: Darina Schweizer
De nachtelijke opstand
De stille nacht blijft een utopie. Als we de slaapkamerdeur sluiten, is het stil. Angstaanjagend stil. Mijn verbeelding slaat op hol. Heb ik het raam open gelaten? Een uitdagende miauw stelt me gerust: de JJ's zijn er nog steeds. Zelfs om 3 en 4 uur 's nachts herinneren ze ons hieraan. Tussendoor zijn er afwisselend kieren en knallen. Het is moeilijk om aan slapen te denken. Ik lach bijna hardop: Ik heb problemen met geluiden 's nachts, en ik koop voor mezelf een sirene met vier poten en een harige versnipperaar, of all things.
Bron: Darina Schweizer
Eerste dingen eerst: de komende nachten zullen veel rustiger zijn. Het eerste gemiauw klinkt pas om 9 uur - misschien omdat we uit principe niet meteen na het opstaan eten geven, of misschien gewoon omdat we geluk hebben. Maar laten we eerlijk zijn, welk kattenhuishouden heeft dat niet? Ze zeggen tenslotte niet voor niets: "Zonder kat is een huis niet meer dan een huis."
Bron: Darina Schweizer
In de toekomst zal ik hier verslag doen van alles wat nieuwe kattenouders moeten weten: Welke speeltjes, krabpalen, voer- en kattenbakken goed zijn, welke kattennetten balkons veilig maken, hoe je kunt voorkomen dat katten gaan glibberen en, en, en. Volg me en mis niets! En als je een eerste nacht met katten hebt gehad, vertel me er dan over in een reactie.
26 mensen vinden dit artikel leuk
Darina Schweizer
Senior Editor
Darina.Schweizer@digitecgalaxus.chStadskind dat van het platteland is teruggekeerd naar het stedelijke rijk en haar zolderflat heeft omgetoverd tot een strandhuis van aloë's en vuurtorens. Dierenliefhebster die geïnteresseerd is in psychologie met een ongevaarlijke uitstraling, zwarte humor en een criminele smaak in boeken.
