"Skull and Bones" spelen: tussen piratenfeest en dwangarbeid
15/2/2024
Vertaling: machinaal vertaald
Als een dronken piraat schommelt "Skull and Bones" tussen avonturen in droomachtige vakantielandschappen en het eentonig uitvoeren van repetitieve taken.
Na meer dan tien jaar en talloze vertragingen is het piratenavontuur "Skull and Bones" er eindelijk. De turbulente ontwikkelingstijd is duidelijk merkbaar in het spel. Het spel lijdt hierdoor geen schipbreuk. Maar het feit dat het in veel opzichten minder vrijheid biedt dan "Assassin's Creed Black Flag" spreekt boekdelen. "Skull and Bones" was oorspronkelijk bedoeld als uitbreiding voor de zesde assassin-game, die in 2013 werd gelanceerd.
Nu is het uitgegroeid tot een op zichzelf staand spel dat Ubisoft voor de volle prijs aanbiedt. CEO Yves Guillemot zelf geeft de reden hiervoor: "Het is een heel groot spel en we denken dat mensen echt zullen zien hoe uitgebreid en compleet het spel is. Het is echt een volwaardige Tripple A... Quadrouple A spel dat op de lange termijn resultaten zal opleveren." Als je zo groot praat, kun je maar beter resultaten leveren. Want ik kan je dit vertellen. Na ongeveer 15 uur zou ik zeker een paar A's van het spel aftrekken.
Bron: Screenshot: Philipp Rüegg
Leuk is het piratenleven
In "Skull and Bones" verander ik van een zoetwaterpiraat in een gevreesde kapitein van de zeven zeeën, of in ieder geval van de Indische Oceaan. Want daar speelt het spel zich af. Na een mislukte confrontatie met de Britse vloot wordt mijn schip tot zinken gebracht en moet ik het doen met een magere dhow. Hiermee vaar ik eerst rond in een klein tutorialgebied totdat uiteindelijk de hele kaart voor me open ligt. Zoals typerend voor Ubisoft is deze vrij groot en biedt alles wat een piratenhart begeert, van pittoreske baaien tot de stormachtige volle zee. Het enige waar ik tevergeefs naar op zoek ben is een aangrijpend verhaal.
Ik deel de kristalblauwe zee met handelaren, militaire schepen en andere kapers. De laatsten zijn voornamelijk menselijke spelers. Een server wordt bevolkt door maximaal 20 mensen. Ik kan spontaan een team vormen met anderen of alleen op reis gaan.
Bron: Screenshot: Ubisoft
De gameplay in "Skull and Bones" bestaat uit het voltooien van missies, het verzamelen van grondstoffen en crafting. Er zijn overal missies. In een mum van tijd is mijn logboek voller dan de brullende piraten in de havenkroeg. Qua gameplay zijn de missies niet erg gevarieerd. Soms begeleid ik een verdwaalde koopman en bescherm hem tegen vijandelijke schepen. Soms moet ik bepaalde grondstoffen zien te bemachtigen. Of ik jaag op piratenkapiteins. Het komt allemaal op hetzelfde neer: varen en vechten.
In tegenstelling tot "Sea of Thieves", waarin ik een schip het liefst in teamverband bestuur, is de besturing in "Skull and Bones" extreem eenvoudig. Zelfs grote schepen zijn bijna net zo wendbaar als raceboten. Ik hijs of strijk de zeilen met één druk op de knop. Schieten gaat als in een first-person shooter. Afhankelijk van welke kanonnen ik uitrust, schieten ze verder of verspreiden ze zich meer. Elke groep kanonnen herlaadt apart, zodat ik weer op de boeg kan schieten terwijl de achtersteven nog wordt bijgetankt met zwart kruit. Er zijn ook musketten en vuurbommen voor close combat en mortieren voor lange afstanden. Of raketwerpers, die enorme verwoesting aanrichten maar langzaam herladen.
Bron: Screenshot: Philipp Rüegg
De gevechten vereisen niet veel tactiek. Rode vlekken zijn bijzonder gevoelig en dat is het wel zo'n beetje qua complexiteit. Er is geen gedetailleerd schademodel en ik kan ook niet specifiek het roer beschadigen. Er zijn tenminste kettingballen om de wendbaarheid te beperken. En de schepen ontploffen met spectaculaire explosies. Dat bevalt de pyromaan in mij wel.
Minder vrijheid dan in "Black Flag"
"Skull and Bones" is een heel aantrekkelijk spel. Het kan niet op tegen toppers als "Cyberpunk 2077" of "Horizon Forbidden West". Maar de eilandwerelden van de Indische Oceaan zijn sfeervol vormgegeven, er zijn overal gestrande schepen om je aan te vergapen en het water nodigt je uit om een duik te nemen. Helaas is dat niet mogelijk. Anders dan in "Black Flag" is mijn personage een niet-zwemmer. Ik heb er speciaal een ontworpen met zwemringen. Erg jammer. Onderwaterwerelden zijn een van de mooiste dingen en ook iets dat bestond in het 11 jaar oude "Black Flag".
Bron: Screenshot: Philipp Rüegg
Ik kan ook alleen mijn benen strekken bij bepaalde buitenposten. Als landrot is de besturing net zo vreselijk sponzig alsof ik echt maanden op zee heb gezeten. Het is duidelijk dat deze functie pas laat in het ontwikkelingsproces is geïmplementeerd. Ik kan niet rondlopen op mijn schip. Zelfs niet in de strijd om samen met mijn bemanning aan boord van een vijandig schip te gaan. Ik kan alleen met een druk op de knop het instapcommando geven en als het werkt, zie ik een animatie van mijn bemanning die het schip naar binnen trekt. Dat is het.
Het piratenleven roept, maar heel zachtjes
"Skull and Bones" is een achtbaan van emoties. Ik hou van het dobberen in tropische wateren. Scheepsgevechten zijn vermakelijk en er zijn altijd nieuwe upgrades en schepen die wachten om vrijgespeeld te worden. De ontelbare grondstoffen kan ik in grotere havens omzetten in bouwmaterialen en gebruiken om kanonnen, bepantsering of hele schepen te bouwen. Grondstoffen kunnen worden verkregen door schepen en nederzettingen te plunderen, drijfhout te verzamelen of direct vanaf het schip te mijnen. Hier wordt een kleine minigame gebruikt, waarbij ik op het juiste moment op een knop moet drukken.
Bron: Screenshot: Philipp Rüegg
Het aanpassen laat weinig te wensen over. Ik kan alles aanpassen, van de zeilen tot de mastdecoratie en de kleding van de bemanning. Ik kan mezelf ook kleurrijker versieren dan Jack Sparrow. Het meeste betaal ik met zilver, dat ik tijdens het spelen verdien. Een deel wordt ook betaald met goud, dat met echt geld moet worden gekocht. Tot nu toe heb ik nog niets gemerkt van deze live service-elementen in negatieve zin.
Bron: Screenshot: Philipp Rüegg
Moeilijk menubeheer
Minder opwindend zijn de eigenlijke missies. Er is geen praktisch overzicht zodat ik kan bijhouden welke doelen ik nastreef. De vele symbolen op de kaart zijn eerder verwarrend dan nuttig voor de oriëntatie. De missies bieden nauwelijks afwisseling. Meestal gaat het om verzamelen of vernietigen. Af en toe mag ik gewapend met een schatkaart op zoek naar een schat. Er waait echter een harde wind tegen mijn hebzucht naar buit, want mijn laadruim barst voortdurend uit zijn voegen. Bij sommige havens heb ik tenminste toegang tot mijn universele pakhuis en kan ik daar ballast lozen. Desondanks ontaarden veel missies in micromanagement van welk materiaal waar en wanneer naartoe moet. Zelfs het accepteren en afleveren van missies is soms verwarrend omdat nieuwe en voltooide missies er in het menu praktisch hetzelfde uitzien.
Bron: Screenshot: Ubisoft
Het upgradesysteem is ook onnodig ingewikkeld. Ik kan kanonnen, gereedschappen en schepen laten maken door ambachtslieden. Ik kan kijken wat er in de sale wordt aangeboden, maar als ik iets wil laten bouwen, heb ik de bijbehorende blauwdruk nodig. Ik kan de locatie weergeven waar ik het kan kopen - maar waarom? Als de vakman het kanon in zijn assortiment heeft, waarom heeft hij dan een blauwdruk van mij nodig? Ik dacht dat ik me had geregistreerd als piraat en niet voor het verkrijgen van de A38-licentie.
Ik word er niet veel beter van als ik met vrienden ga varen. "Skull and Bones" heeft een heel andere aanpak dan het onlangs verschenen "Helldivers 2", dat echt van de grond komt met co-op. Als we grondstoffen moeten verzamelen voor een zoektocht, doen we dat apart. Friendly fire bestaat niet. Ik hoef geen rekening te houden met mijn medepiraten in een gevecht. Dat is nog steeds mogelijk. Maar het is een lachertje dat ik geen andere spelers kan aanvallen. Ubisoft heeft in ieder geval laten doorschemeren dat PvP later wordt toegevoegd. Zoals het er nu uitziet, is de co-op modus uiterst rudimentair. Maar het is leuk om vijanden uit te schakelen en ze met volle kracht te raken. Desondanks zou ik graag wat meer aandacht voor teamspel zien.
Bron: Screenshot: Ubisoft
Conclusie: Er had meer in kunnen zitten
"Skull and Bones" is niet de complete flop die het leek in de aanloop naar de film. Het is echter niet de grote hit waar Ubisoft op had gehoopt. Daarvoor heeft het spel te weinig diepgang en zijn de missies te veel op het niveau van een mobiel free-to-play spel. Voor een triple-A, sorry, quadruple-A spel dat 60 tot 70 frank kost, is dat gewoon niet genoeg. Ik verwacht meer. Hoewel, dat is niet helemaal waar: na het moeizame ontwikkelingsproces verwachtte ik eigenlijk precies dit spel.
Ubisoft stuurt het spel.
Ubisoft stuurt het schip dicht langs de afgrond. "Skull and Bones" is erg leuk. Net als bij de psychologisch geperfectioneerde mobiele free-to-play games zorgen de constante upgrades, level-ups en beloningen voor kleine endorfine-uitbarstingen in mij. Er is zeker geen tekort aan content en dingen om te doen. De nieuwe schepen, grotere en betere kanonnen motiveren me om te blijven spelen. Ik heb nu al zin om weer te gaan varen, de vraag is alleen hoe lang nog? Maar ik ben een sucker voor piratenspellen met scheepsgevechten.
De eilandwereld van de Indische Oceaan creëert een vakantiesfeer en nodigt je uit om op verkenning te gaan. Helaas voelt het ondanks de andere spelers niet erg levendig aan. Dit komt ook doordat er nauwelijks interactie is met andere piraten. Eens kijken of de PvP-upgrade verbetering brengt.
Als je van scheepsgevechten en de typische upgrade-loop houdt, is het misschien de moeite waard om eens naar "Skull and Bones" te kijken. In plaats van het te kopen, raad ik je echter aan een Ubisoft Plus abonnement van een maand te nemen of te wachten op een prijsverlaging. Als alternatief kan ik "Sea of Thieves" aanraden, dat misschien zelfs kortelings wordt uitgebracht voor de PS5.
"Skull and Bones" is vanaf 16 februari verkrijgbaar voor pc, PS5 en Xbox Series. Ik heb de pc-versie getest die ik van Ubisoft heb gekregen.
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.