Schildkröt Crossboccia Pro
12 x, 80 mm
Ik heb de trendy sport van cross bowls ruim tien jaar gemist. Ik ontdek nu pas de urban update van de klassieker en realiseer me dat dit werpspel met de platte ballen precies mijn ding is.
Boccia, dat is jeugd voor mij. Het zijn kleurrijke plastic ballen in Italiaans zand en een spel dat niemand ooit hoeft te kopen omdat het er gewoon is. Het maakt deel uit van de inventaris. In elk gezin is minstens één goedkope set te vinden ergens in de kelder of het tuinhuisje. Of je nu vijf jaar oud bent en je blauwe plastic bal in de bosjes schiet of 75 jaar oud bent en een stille metalen bal over het schaduwrijke dorpsplein duwt, iedereen begrijpt het principe. Iedereen kan meedoen en iets uit het spel halen. Alleen vaardigheid telt.
Alles is goed aan boccia, jeu de boules en petanque, als je maar goed gezelschap en wat vrije tijd hebt. Naarmate de jaren verstrijken, nemen hoogstens de eisen aan het materiaal toe. Ik had eigenlijk zin in een paar stalen ballen van hoge kwaliteit. In plaats daarvan kocht ik spontaan Crossboccia voor de laatste familievakantie. Twaalf zachte zakjes die niet pijnlijk op voeten vallen of eindeloos wegrollen.
In eerste instantie denk ik dat ik iets nieuws heb ontdekt. Dan besef ik dat ik slechts een decennium achter de maan heb geleefd. Als trendsport werden begin jaren 2010 jongleerbalachtige werpzakken gevuld met korrels gevierd. Trends komen en gaan. Wat overblijft, is in dit geval een leuk tijdverdrijf. Als ik onze speelgoedspecialist Ramon Schneider op kantoor vertel over mijn enthousiasme voor het spel, knikt hij begrijpend en haalt ook zo'n set onder het bureau vandaan.
We hebben het over worpen over leuningen, op banken of trappen. Van de uitbundigheid die ontstaat als kinderhoofdjes duelleren en steeds creatievere werpdoelen zoeken. De aantrekkingskracht ligt in het opnemen van hindernissen en het begrijpen van de hele omgeving als speelveld. Als het bergop of bergaf is, is dat geen probleem. Integendeel, het maakt het spel nog interessanter. De mogelijkheden zijn onbeperkt dankzij het gooien... Ja, wat? -ballen? -ballen?
De met granulaat gevulde zakjes doen me denken aan jongleerballen. Ze zijn niet te plat en niet te volumineus, rollen een beetje als ze plat of op hellingen worden gegooid, of kunnen goed in een hoge boog worden geplaatst. Bovendien hebben ze een aangenaam gewicht van 115 gram en een robuuste behuizing. Als je van lichter houdt, is er een minder bolle variant voor beginners. Door zijn aard heeft het de neiging om nog minder te rollen.
Hoewel het spelprincipe meteen duidelijk is, moet ik de officiële regels nog leren. Tegenballen kunnen niet goed worden weggeschoten zoals bij klassiek boccia, maar kunnen wel uit het spel worden genomen. Als je bal minstens half op de bal van een teamgenoot ligt, wordt hun worp uit de score geschrapt.
.
anders begint degene die de marker gooit het spel. Dan vliegt de eerste bal op zijn beurt. Dan is het de beurt aan degene die het verst weg is met zijn twee overgebleven ballen. Aan het eind worden punten toegekend voor elke bal die dichter bij de marker is dan de beste poging van de deelnemer.
Als twee van je gescoorde ballen elkaar raken, is deze "combo" 3 punten waard. Bij drie aanrakingen kun je 6 punten scoren. Met 13 punten (en minstens twee punten voorsprong) win je een set, met twee sets win je de wedstrijd. Ik heb nog nooit op deze manier gespeeld. Maar dat geeft niet, want regels zijn bedoeld om gebroken te worden. Vooral bij cross-boccia.
Sportwetenschapper, high performance vader en telewerker voor Hare Majesteit de Schildpad.