Uitgeprobeerd: sneller en langer fit dankzij lauw water 's ochtends

Mijn nieuwe Try-Out-Week (die er uiteindelijk twee zullen zijn) begint met een behoorlijke hoeveelheid overwinnen. Nadat ik vorig jaar de ultieme frisheidsboost in de ochtend ontdekte in de vorm van citroenwater, wil ik nu een alternatief proberen. Het belooft iets soortgelijks, maar maakt mijn tandglazuur niet kapot: een glas lauw water op een lege maag.

Dag 1: Het kost moeite

Ik stel me van tevoren voor hoe het lauwe water zou kunnen smaken. En omdat ik me niet kan voorstellen dat het erg lekker is, kost de start van het nieuwe zelfexperiment (ja, ook al is het maar water) enige moeite. Eww ... het lauwe water uit de kraan is echt niet lekker. Ik drink het toch dapper naar binnen en krijg prompt het bonnetje: ik voel me een beetje misselijk. Nou ja, dat kan aan mijn verwachtingen liggen, besluit ik, en hoop dat de ervaring zich niet de hele week herhaalt.

In feite word ik al snel wakker en gelukkig gaat het misselijke gevoel in mijn maag na een tijdje over. De dag is opmerkelijk in die zin dat ik eigenlijk vreselijk moe zou moeten zijn. De vakantie ligt net achter me en mijn slaap-waakritme zit al weken in een achtbaan. Na een heel korte nacht had ik verwacht dat ik vandaag aanzienlijk vermoeider zou zijn.

Dag 2: warm is beter

De volgende ochtend is mijn verwachting van het lauwe water beperkt. Ik herinner me gisteren nog te goed. Maar natuurlijk blijf ik mijn geluk beproeven. Het zou niet de eerste keer zijn dat eerste indrukken in de loop van een proefweek veranderen.

Er zijn tenslotte goede redenen waarom het water rond lichaamstemperatuur moet zijn: het verwarmt indirect het lichaam en dat kan heel aangenaam zijn, vooral in de wintermaanden. Ook al had ik gisteren een ander gevoel, warm water wordt verondersteld aangenamer te zijn voor het maagdarmkanaal dan koud water. De warmte heeft ook een krampstillend effect op de maag en darmen en stimuleert de spijsvertering. Er wordt ook gezegd dat het de stofwisseling stimuleert.

Het klinkt allemaal ongelooflijk logisch, maar ik kijk er nog steeds niet echt naar uit. Hoe dan ook, ogen dicht en door, dag twee zit erop.

Dag 3: Minder is niet meer, maar hopelijk helpt het toch

Ik verlang naar mijn koele citroenboost. In plaats daarvan schenk ik mezelf nog een glas lauw water in. Maar ik verminder de hoeveelheid: in plaats van 0,5 liter, drink ik vandaag maar een klein glas (0,2 liter). Voorlopig is dit mijn sleutel tot een betere verteerbaarheid - en het werkt halverwege: ik voel me vandaag minder misselijk in mijn maag.

Als ik twee uur later op kantoor aankom, ben ik veel alerter dan ik had kunnen hopen op een donderdag na de kerstvakantie. Ik ben echter al 20 minuten gaan wandelen in de koele januarilucht. Natuurlijk wil ik het positieve effect op mijn alertheid niet ontkennen.

Dagen 4 en 5: Hoe ik onbewust mijn zelfexperiment torpedeer

In de chaos van het gezin 's ochtends let ik niet goed op de temperatuur van het water de volgende dag en drink ik een glas koel in plaats van lauw water. Per ongeluk? Ik zou ja willen zeggen. Maar ik vermoed dat het meer een onbewuste zelfsabotage is, want ik ben nog steeds niet echt gewend aan het lauwe water. En zelfs op dag 5 let ik niet echt op de temperatuur. Maar ik kan leven met het resultaat, mijn maag is blij en ik ben ook wakker.

Dag 6: Maar nu wil ik het weten

Na twee dagen van onderdrukking heb ik mezelf vandaag weer bij elkaar geraapt. Het experiment was gepland met warm water, dus daar houd ik me nu aan. Saai gevoel of niet. Ik kan er immers moeilijk aan wennen als ik het niet minstens een paar dagen achter elkaar volhoud. Zo heb ik ook besloten om van één proefweek er twee te maken.

Ik kook het water en wacht tot het is afgekoeld tot een drinkbare temperatuur. Misschien smaakt het zo beter dan lauw uit de kraan. Ik houd het voorlopig bij ongeveer 200 milliliter en verhoog de hoeveelheid de komende dagen geleidelijk.

Dag 7: Het wordt ...

Het prettige neveneffect van 's ochtends water drinken is dat mijn verplichte ochtendkoffie wordt uitgesteld. Dit geeft mijn interne klok de tijd om te wennen aan de nieuwe dag zonder dat ik meteen alles weer overhoop haal met een lading cafeïne. De koffie volgt pas als mijn stofwisseling al op gang is gekomen. Dit behoedt me voor de middagdip, een bijna onverslaanbaar voordeel dat ik al heb leren waarderen tijdens mijn week van koffieontwenning.

Ik richt me nu ook bewust op het idee dat het warme water mijn lichaam 's ochtends sneller op bedrijfstemperatuur brengt. Dat helpt enorm, vooral voor een bevriezer als ik. En het helpt me om mijn afkeer van verwarmd water te overwinnen.

Dagen 8, 9 en 10: Routine raakt ingeburgerd

Op de achtste dag is het grijpen naar een glas water in de ochtend min of meer routine. En ik zou bijna durven zeggen dat ik een beetje uitkijk naar de warmte. Sinds ik bewust observeer hoe ik mijn ochtendkilte praktisch wegspoel en vervang door aangename warmte, is de afkeer langzaam verdwenen. De hoeveelheid die ik drink is ook gestabiliseerd: Ik ben genivelleerd op een stevige 300 milliliter. Dat is genoeg om me op gang te helpen, maar niet te veel zodat de massa's water zwaar op mijn maag drukken.

Dagen 11 tot 14: Een geslaagde poging, maar ik ben nog steeds niet helemaal tevreden

De rest van de tweede week gaat zonder veel opwinding voorbij. Ik ben gewend geraakt aan de nieuwe routine en mijn constant piekerende geest is niet langer op zoek naar optimalisatiemogelijkheden. Maar eerlijk gezegd ben ik niet echt tevreden. Wat mis ik deze week? Ik voel zeker de positieve effecten, ik word sneller wakker, heb het 's ochtends niet meer koud, voel me frisser gedurende de dag en ben op de een of andere manier 's middags alerter. Mijn koffieconsumptie wordt automatisch verminderd (wat in mijn geval altijd goed is) en begint niet te werken zodra ik mijn ogen open doe. En toch heb ik niet de euforie die ik vorig jaar had toen ik 's ochtends citroenwater uitprobeerde.

Zoals ik al vermoedde, had ik toen waarschijnlijk mijn ultieme favoriet al gevonden en zou elk alternatief onvermijdelijk een teleurstelling zijn. Het glas citroenwater 's ochtends heeft een geweldig effect en heeft voor mij tot op de dag van vandaag zijn waarde bewezen. Nu mis ik alleen nog de citroen in mijn water.

Maar ik had natuurlijk ook een reden om het deze keer zonder de extra citroenboost te doen. Na het lezen van een inzichtelijk interview over het thema gebitsgezondheid, realiseerde ik me helaas dat er een probleem was met citroenwater: Het zuur uit de vrucht tast het tandglazuur aan en doet dat vrij agressief. Dit is natuurlijk geen reden om alles wat zuur is voor altijd op te geven. Maar een vaste ochtendroutine die in de loop der jaren systematisch mijn tandglazuur vernietigt is ook niet bepaald slim, hoe overdreven enthousiast ik ook ben over het wake-up effect.

Citroenwater is dus nog steeds mijn geheime wapen tegen vermoeidheid, maar het is geen permanente oplossing voor elke dag. Kan lauw water deze rol nu overnemen?

Conclusie: goed met ruimte voor verbetering

Na deze weken van vallen en opstaan kan ik een duidelijke conclusie trekken. Een glas lauw water in de ochtend is een effectieve manier om sneller en duurzamer wakker te worden. Persoonlijk mis ik de speciale kick van citroen, maar één of twee keer per week kan ik het wel hebben. Het helpt me elke ochtend fit te worden en maakt hopelijk op de lange termijn mijn tandglazuur niet kapot. Met een beetje positieve suggestie heb ik ook geleerd om van de warmte te houden. Hoewel ik in de zomer waarschijnlijk zal overstappen op koeler water.

Wat ik weer heb geleerd: Het is de moeite waard om een tijdje vast te houden aan nieuwe gewoonten, zelfs als ze in het begin onaangenaam zijn. Sommige blijken toch goed te zijn.

Je kunt hier lezen hoe het me is vergaan in mijn andere 'trial and error'-weken: