Solis Gelateria Pro Touch
CH versie
De ijsmachine heeft een speciale status: terwijl kneden, hakken en sappen allemaal zonder machine kan, is ijs maken bijna onmogelijk zonder de juiste apparatuur. Ik heb vier verschillende apparaten getest van drie fabrikanten.
Niet alles wat blinkt is goud en niet alles wat bevriest is ijs. Iedereen die zich de zelfgemaakte ijslolly's uit zijn kindertijd herinnert, zal dit weten. Of stroopwater of vruchtenyoghurt was keihard bevroren. We zogen op deze ijsblokken als geiten op een zoutsteen en wensten een industrieel geproduceerde ijslolly.
Het probleem is puur natuurkundig. Wanneer een vloeistof bevriest, kristalliseert het. Hoe groter deze kristallen zijn, hoe onaangenamer het ijs op de tong is. IJs is zo romig omdat de ijskristallen zo klein zijn dat we ze tijdens het eten niet onaangenaam opmerken. Om ervoor te zorgen dat de ijskristallen zo klein mogelijk zijn, moet de ijsmassa tijdens het vriesproces steeds opnieuw worden bewogen. Zo werken drie van de geteste machines. De vierde machine plet het ijsmengsel met een draaiend mes om een glad mengsel met kleine kristallen te creëren. Althans in theorie.
Een klassieke ijsmachine die het ijsmengsel actief koelt en roert. Er zijn niet veel instelmogelijkheden.
Lijkt op het eerste gezicht verdacht veel op de Gelateria Pro Touch. De container en de mixer zijn eigenlijk hetzelfde als die van de Solis machine.
De nieuwste Solis machine met minder capaciteit, maar neemt ook minder ruimte in beslag.
De exoot onder de machines. Het ijs wordt eerst bevroren. Daarna wordt het losgemaakt door een mes dat in het mengsel "boort".
Ik ben absoluut geen professionele ijsmaker, dus ik heb me gebaseerd op eenvoudige recepten die ik ofwel in de gebruiksaanwijzing van de machines ofwel op internet heb gevonden. Natuurlijk kan ik beschuldigd worden van amateurisme. Maar ik had gewoon niet de tijd of de apparatuur in onze bescheiden kantoorkantine om me wekenlang in het thema te verdiepen. En in werkelijkheid ziet het er meestal precies zo uit: Ik bestel een apparaat en het eerste wat ik doe is de eenvoudige recepten uitproberen die erbij horen.
Eenvoudig vanille-ijs van melk, room, suiker en verse vanille. Voor mij moet een ijsmachine punten scoren in deze discipline.
Gepureerde ananas uit blik en verder niets. Sorbet is erg moeilijk om te maken, vooral als je zo'n eenvoudig recept volgt. De resultaten waren navenant.
Mega-simpel: doe er in de winkel gekochte vruchtenyoghurt in en je bent klaar.
De Gelateria Pro Touch scoorde vooral goed in de beoordeling met het roomijs en de frozen yoghurt. Beide waren romig en in ongeveer 40 minuten bereid. De sorbet was iets te grof en had te veel ijskristallen. De machine is eenvoudig te bedienen: Er is een stand voor het maken van ijs, een koelstand en een roerstand, evenals een timer die kan worden ingesteld op maximaal 60 minuten. Schoonmaken is ook eenvoudig, want ik kan de container en het roerwerk eenvoudig verwijderen en wassen. Vergeleken met het bijna identieke apparaat van Unold koelt de Solis iets minder af, waardoor er minder bevroren mengsel aan de rand van het bakje ontstaat. Voor mij is de Solis daarom de testwinnaar onder de klassieke ijsmachines.
Het is bijna identiek aan de Solis, maar de resultaten waren iets minder consistent. In de proeverij kwamen ijs, sorbet en frozen yoghurt maar net als beste uit de bus. Ook hier kwam de sorbet er slechter vanaf. Maar dat komt waarschijnlijk ook doordat ik geen suiker heb toegevoegd. Tweede plaats voor Unold, maar met een heel klein verschil.
De kleine Gelatissima koelt sneller af dan de concurrentie, wat zijn nadeel is. Het mengsel is vaak al hard bevroren aan de rand van de container terwijl het nog vloeibaar is in de mixer. Dit leidde tot inconsistente resultaten in de test. Alleen de sorbet was na ongeveer 20 minuten beter en homogener dan die van de concurrentie. Dit veranderde daarna snel weer, het bevroor en was dan te hard. Bovendien zit de motor voor het roeren in het deksel van de machine. Hij krijgt stroom via twee contacten die netjes in elkaar moeten passen. Dit was bij mij meer dan eens niet het geval, wat frustrerend is. Duidelijk de laatste plek voor de Gelatissima.
Ik wist aan het begin van de vergelijkingstest niet zeker of ik de Creami moest opnemen. Nu ben ik slimmer. De Creami is een absoluut speciaal geval en kan niet worden vergeleken met de andere machines. Dit komt omdat ik het ijsmengsel eerst 24 uur moet invriezen in een van de meegeleverde bakjes. Daarna plaats ik de bak in de machine, die doet denken aan een filterkoffiemachine. Een draaiend mes maakt vervolgens van het bevroren mengsel licht en luchtig roomijs, althans in theorie. In de praktijk is het roomijs veranderd in vanilleboter. Creami is daarom niet compatibel met conventionele ijsrecepten. Gelukkig is er een grote receptendatabase. Het apparaat scoorde echt met frozen yoghurt en sorbet. Vooral de sorbet had een romigheid die ik normaal alleen ken van roomijs.
Wat me opviel tijdens het testen: IJs maken is moeilijk, zelfs met een machine. De verhoudingen moeten kloppen; als ik te weinig of te veel vet en suiker aan het mengsel toevoeg, zal zelfs de beste machine falen. Ik zou de Ninja Creami houden omdat hij andere toepassingen belooft, zoals smoothies, die ik nog niet heb getest.
Toen ik ruim 15 jaar geleden het familienest invloog, moest ik plotseling voor mezelf koken. Maar het duurde niet lang of deze noodzaak werd een deugd. Vandaag de dag is het rammelen met die potten en pannen een fundamenteel onderdeel van mijn leven. Ik ben een echte foodie en verslind alles, van junkfood tot met sterren bekroonde gerechten. Letterlijk. Ik eet veel te snel.