Wat we zouden doen als steden meer op speelplaatsen leken

Gymnastiek moet leuk zijn. Punt uit. Als je sporten niet leuk vindt, zul je het niet vaak genoeg doen. Maar het is niet altijd onze luiheid die ons ervan weerhoudt om actief te worden. Op sommige plekken maakt de omgeving het ontzettend moeilijk voor mensen om een blokje om te rennen of om op een andere manier dan zittend naar hun werk te gaan. Uitnodigende voetpaden moedigen meer mensen aan om ze te gebruiken. Dat is bewezen en niet verrassend.

Als we niet over een smal voetpad naast een vierbaansweg hoeven te lopen, maar door een park of over brede paden kunnen wandelen, zullen we dat eerder doen. En onderweg verbeteren we onze gezondheid. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) beveelt ten minste 150 minuten matige lichaamsbeweging per week aan voor volwassenen. Dit zou gemakkelijker te bereiken zijn als onze omgeving niet alleen aantrekkelijk zou zijn voor auto's of treinen.

Naast voetpaden, parken en sportvelden zijn er nog andere manieren om mensen voorzichtig aan te sporen tot meer lichaamsbeweging. "Aanmoedigen" is het sleutelwoord. We willen immers niet bevolen worden, maar aangemoedigd om actief te worden. Hoe zou dat eruit kunnen zien? Een studie gepubliceerd in het tijdschrift "Landscape Research" onderzocht precies dat.

Actieve steden; actieve landschappen

De onderzoekers en hoofdauteur Anna Boldina van de Universiteit van Cambridge lieten 595 mensen in Groot-Brittannië alledaagse situaties met verschillend ontworpen paden zien en vroegen hen welke ze zouden kiezen. De afbeeldingen leken een beetje op de headerafbeelding hierboven, die de Sermon Lane in Londen laat zien met geanimeerde obstakels. De onderzoekers veranderden vervolgens de paden en parken, voegden binnenwegen toe, figuren die de doorgang versmalden of evenwichtspaden over water, en wilden weten welk effect elk van deze aanpassingen had. Ze vroegen de deelnemers ook om te beoordelen of ze er vertrouwen in hadden dat ze over de paden konden navigeren en hoe moeilijk of gevaarlijk ze de paden vonden.

Welke nieuwe fietsroutes, stedelijke sportfaciliteiten of andere infrastructuur vaak aantrekkelijk zijn voor mensen die al actiever zijn, was dit onderzoek erop gericht om uit te vinden of volwassenen konden worden aangemoedigd om een meer uitdagende route te kiezen in plaats van een conventionele - waarbij ze onderweg wat beweging kregen. Het antwoord? Ja! Tenminste op papier.

Iedereen aanmoedigen om actief te worden

Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad zei 14 tot 78 procent van de deelnemers dat ze een kleine hindernisbaan zouden nemen en uitdagingen zouden aangaan zoals balancerende balken, stenen in een vijver of extra hoge trappen. Alle leeftijdsgroepen stonden hiervoor open, zolang het parcours maar haalbaar leek. Ze zouden dus aangemoedigd kunnen worden om meer te bewegen - op voorwaarde dat steden wat meer op kinderspeelplaatsen lijken in plaats van betonnen woestijnen.

Het veranderen van alledaagse plaatsen kan helpen om het gedrag van mensen te veranderen. Er bestaan al enkele sportaanbiedingen: "Active City" in Zwitserland bijvoorbeeld, of het "Active Well-being Initiative". Dit laatste heeft ertoe bijgedragen dat tegenwoordig 50 in plaats van 30 procent van de mensen in Liverpool ten minste voldoende actief is.

Gecombineerd met steden en parken die zijn ontworpen om activiteit te stimuleren, zou dit nog meer mensen in beweging kunnen brengen. Zoals de enquête in het onderzoek laat zien, kunnen mensen gemotiveerd worden - vooral als het pad een beloning biedt en niet gevaarlijk lijkt, bijvoorbeeld door een mooi uitzicht te beloven of gewoon omdat het een kortere weg is. Wat goed nieuws is, is dat hoeveel afstand er wordt bespaard geen grote rol lijkt te spelen als het gaat om de motivatie van mensen.

Uitnodigend in plaats van dwingend

Steden hebben eenvoudige paden nodig die veelzijdig zijn en voor niemand te vermoeiend. Paden die toegankelijk zijn voor ouderen of mensen in een rolstoel en die ook kleine bewegingsuitdagingen bieden op verschillende niveaus. Deze uitdagingen moeten meer aanvoelen als een uitnodiging en minder als een oproep om eindelijk actief te worden, zoals een paar fitnesstoestellen in een park zouden kunnen doen.

In deze "keuzearchitectuur" kunnen veel factoren bijdragen aan de vraag of mensen daadwerkelijk nieuwe paden inslaan. Enkele voorbeelden zijn leuningen die meer veiligheid beloven, verlichting of routebegeleiding die suggereert "deze kant op". Dit is belangrijk omdat mensen zich graag laten leiden door anderen. Met andere woorden, als één persoon op een boomstam balanceert, zullen de volgende twee of drie snel volgen. In ieder geval maakte het zien van de foto's van anderen die iets aan het doen waren de deelnemers enthousiaster om het zelf te proberen. Dat gezegd hebbende, ze hoefden niet echt actie te ondernemen, ze hoefden alleen maar hun beoordeling te geven. Waarschijnlijk zittend.