Weet je het nog? Kapla bouwstenen
Ze hebben me geïnspireerd, gevormd en ook gefrustreerd. Het speelgoed uit mijn jeugd. Een daarvan zijn de Kapla houten bouwstenen.
Is er nog een andere? Kan ik hier nog een stok omhoog krijgen? "Clack, clack, clack!" Alles zakt in onder mijn vingers. Twee uur werk voor niets. En ik? Ik ben gelukkig. Dat maakt deel uit van de Kapla-ervaring.
Ik kwam voor het eerst in aanraking met Kapla-stokken toen ik een jaar of vier, vijf was. Nog jong en met een nogal slechte hand-oog coördinatie, bouwde ik destijds mijn eerste bouwwerken op de vloer van de woonkamer. Dit waren allesbehalve architectonische meesterwerken. Integendeel: in het begin maakte ik vooral kromme garages voor mijn speelgoedauto's.
Bijna een jaar later was ik op bezoek bij mijn Gotti. Ze had destijds een hele doos met enkele duizenden Kapla-stenen. Van haar leerde ik dat ik er niet alleen rare muren mee kon optrekken, maar ook mooie kunstwerken mee kon maken. Mijn hand-oog coördinatie was iets beter, maar mijn begrip van statica was allesbehalve. Vroeg of laat stortte alles altijd in.
Op een gegeven moment kreeg ik voor mijn verjaardag twee grote stoffen zakken vol Kapla-hout. De spullen waren zo zwaar dat ik ze nauwelijks kon dragen als ze gevuld waren. Ik weet niet hoeveel stukken hout er waren, maar er waren er genoeg om al mijn ideeën te realiseren. Ik bouwde van alles en nog wat: Torens, bruggen, kastelen, koepels. De constructies werden steeds ongebruikelijker en riskanter. Ik kon uren of zelfs dagen bezig zijn met het bouwen ervan, maar er was altijd één ding dat ik het leukst vond: kijken hoe alles uiteindelijk in elkaar viel. Hoewel ik toen nog nooit van natuurkunde had gehoord, laat staan van Isaac Newton, leerde ik door mijn experimenten de basiselementen van de klassieke mechanica.
Vandaag ben ik geen architect en bereken ik ook niet de statica van gigantische gebouwen. Het praktisch experimenteren is me echter bijgebleven. Of het nu op school, op de universiteit of op het werk is: leertheorie is niets voor mij, ik moet het proberen, falen en opnieuw proberen. Uiteindelijk kwam de uitvinder van Kapla op het idee van de stokjes door te doen.
De antiquair en zijn kasteel
Het Kapla-verhaal begon eind jaren zestig toen Tom van der Bruggen naar Zuid-Frankrijk reisde. Naast het sub-Mediterraan-Atlantische klimaat werd de Nederlandse antiekhandelaar verliefd op een oude boerderijruïne. Hij stelde zich ten doel het te herbouwen en er een kasteel van te maken.
Terug naar huis maakte van der Bruggen een maquette van zijn bouwproject. Maar omdat zijn bouwstenen destijds te ruw waren om een realistisch model te visualiseren, maakte hij zonder meer zijn eigen bouwstenen. De oorspronkelijke vorm van Kapla. Een acroniem van "KAbouter PLAnkjes", wat in het Duits "elfje" betekent.
Bron: kapla.com
Kapla's houtjes zijn gemaakt van natuurlijk en onbehandeld zeedennenhout. Trouw aan het begin van het bedrijf komt het gebruikte hout nog steeds uit Zuid-Frankrijk. Meer precies, van het grootste aaneengesloten bos van West-Europa, de Landes de Gascogne. Het hout wordt op een tiende van een millimeter nauwkeurig gezaagd wanneer het tot Kapla-tegels wordt verwerkt. De verhoudingen van lengte, breedte en hoogte zijn 15 tot 3 tot 1. Dus als je bijvoorbeeld 15 stokjes plat op elkaar legt, zullen ze samen even hoog zijn als één stokje lang is.
18,76 meter is het record
Door de jaren heen hebben verschillende mensen herhaaldelijk geprobeerd de hoogste Kapla-toren ter wereld te bouwen. Het huidige record komt uit juni 2021 door vier Franse scouts uit Grenoble. Na maanden van voorbereiding bouwden ze in vier dagen een toren van 18,76 meter uit 11.200 Kapla houtblokken. Ze haalden niet de 21 meter die ze hadden beoogd, maar ze vestigden toch een nieuw wereldrecord met hun toren.
Ik had als kind nooit de ambitie om een wereldrecord te vestigen, maar ik heb één ding gemeen met de padvinders: hun hoogtepunt was het laten instorten van de toren aan het eind.
24 mensen vinden dit artikel leuk
Ik geniet van mijn vrijheid op de motor, wek mijn jachtinstincten op bij het vissen en laat mijn fantasie de vrije loop achter de camera. Ik krijg betaald om van 's nachts tot 's ochtends van alles en nog wat met speelgoed te doen.
