"Weet je nog?" - De gekste snoepjes uit onze kindertijd

"Weet je nog: eetbaar papier? Wow! Hoe konden we dat doen?" of "Wist je dat er rook uit de kauwgom van de kindersigaret kwam als je erin blies?". Zo klinkt het aan onze lunchtafel als we praten over de absurde snoepjes die ons vergezelden in onze kindertijd en hoe ze ons gevormd hebben. Mijn teamcollega's pakken de zoetste anekdotes uit en vertellen je waarom ze van zuur houden sind.

Darina Schweizer: de zure onder de lieve

Ik ben nog steeds behoorlijk zuur - in ieder geval als het om zoetigheid gaat. Het begon allemaal als kind. Hoe meer ik in mijn vest scheurde met zoete lekkernijen, hoe beter. Fizzers waren mijn favoriet: minstens twee tegelijk en het liefst één paarse - want die waren het zuurst. Ik wreef ze tussen mijn tong en mijn gehemelte tot dat laatste knalrood was. Soms resulteerde dit ook in pijnlijke doorligwonden. Maakt niet uit, als ik al wat had, kon ik gewoon nog een rolletje inleveren.

Nét achter de Fizzers kwamen de Love Hearts. Hun diepzinnige, zeer poëtische boodschappen zoals "REAL LOVE" of "HUG ME" deden mijn pre-puberale hart sneller kloppen. Mijn vrienden en ik organiseerden zelfs Love Hearts orakels om onze toekomst te voorspellen. Natuurlijk was het heel wetenschappelijk. Als de liefste jongen van de klas me voorbij liep, pelde ik het volgende willekeurige snoepje uit het plastic (gerandomiseerde onderzoeksmethode). Als er dan "I LOVE YOU" op stond, was de zaak duidelijk: de liefde was wederzijds en dus bezegeld.

PEZ was ook erg populair. Van de snoepjes die ik uit verschillende dieren- en Disney-koppen perste, vond ik de zure citroensmaak natuurlijk het lekkerst. De kleine inkeping in elke "Zältli" was praktisch. Ik kon mijn tong erin steken om hem te stabiliseren en mijn gehemelte, dat door Fizzers was mishandeld, weer pijnlijk te wrijven. Jeetje, wat voor kind was ik?

Lorenz Keller: "Toegangspoort tot het dropuniversum"

Een zwart stokje drop kostte toen 10 cent bij de kiosk. Als kind hield ik eigenlijk niet van drop - dat dacht ik tenminste. In plaats daarvan snackte ik zure visjes (10 centimes), groene kikkers met een wit schuimend buikje (5 centimes), gummie aardbeien (10 centimes) of zachte gelei abrikozen (10 centimes). Soms trakteerde ik mezelf zelfs op een zure tong (20 centimes).

Ik moet ooit voor het eerst een gevuld dropstaafje hebben geprobeerd, waarschijnlijk van een collega. En het was een openbaring - een driedubbel genot. Om te beginnen moest je het propje harde suiker met je tanden afknappen. Dan wat van de suikerkristalvulling in je mond gieten met een beetje zure kick. En tot slot het zoethoutstokje met de overgebleven suiker in stukjes laten smelten. Nu had ik elke keer dat ik bij de kiosk stopte een dropstaafje.

Later kocht ik bijna nooit meer snoep bij de kiosk. En in de supermarkten lagen meestal alleen maar zoethoutplakjes of de Haribo mixen. Ook prima - maar in mijn achterhoofd wist ik altijd dat er iets beters was.

Een paar jaar geleden kwam ik Liquorice Flyers tegen in een online winkel voor snoepgoed. En ze smaken net als toen: een zoete herinnering en absoluut mijn favoriete traktatie. We hebben ze nu een paar maanden in onze winkel. En ik moet oppassen dat ik ze niet te vaak bestel. Want zo'n grote verpakking raakt verrassend snel op.

Patrick Vogt: Je bent zo schattig als je boos bent

Als kind was ik een echte zoetekauw. Cola fudge, Malabar kauwgom, Pop Rocks en wat al niet meer, ik had ze allemaal. Altijd als mijn oma me stiekem wat kleingeld toestopte, stond ik een paar minuten later bij de kiosk voor Migros om mijn snoepportfolio te verrijken - en meteen weer leeg te maken.

Eén van mijn eerste en favoriete herinneringen aan snoep zijn tennies. Voor mijn tijd heetten ze Fünfermocken, later Zwanzigermocken. De prijs was altijd gemeend: 5, 10 of zelfs 20 centimes. Voor relatief weinig geld kreeg je met een Zehnermocken waar voor je geld: een voldoende grote portie suiker in de vorm van een kleverig-zoet en min of meer zacht snoepje in de vorm van een bolletje en verschillende smaken zoals chocolade, framboos of cola. Mocken bestaat vandaag de dag nog steeds, alleen het nummer in de naam is inmiddels verdwenen.

Ik heb ook heel dierbare herinneringen aan Tiki. De sorbetblokjes in het pak van twee waren voor 20 centimes verkrijgbaar bij de kiosk. Misschien hadden we ze moeten oplossen in water, zoals de uitvinder waarschijnlijk bedoeld had. We hielden liever wedstrijdjes om te zien wie er meer Tiki-blokjes in zijn mond kon stoppen zonder te schuimen. Ik weet niet eens meer wat mijn record was. Misschien moet ik nog eens een Tiki-uitdaging proberen ...

Toegegeven, ik was als kind niet alleen een zoetekauw, dat ben ik nu nog steeds. In de loop der jaren heb ik me gewoon een beetje gespecialiseerd. Nu ben ik net als mijn collega Darina: Zuur maakt gelukkig! Dus ik ben al een tijdje op zoek naar snoepjes die me doen grijnzen en die zelfs voor mij te zuur zijn. Ik heb er nog geen gevonden. Op dit moment zuig ik op een "Sour Madness" schedel met gekruiste botten. Pfft, kinderspul.

Stefanie Lechthaler: Voeten of bazooka - ik hield van lolly's

"Lollipop, Lollipop, Oh Lolli Lolli-Pop 'POP'". Deze teksten zouden de soundtrack van mijn kindertijd kunnen zijn. Maar het zijn eigenlijk de liedjes uit de snoepreclames. Ik kende ze allemaal uit mijn hoofd en kreeg nooit genoeg van het snoepje op het stokje. Hoe zoeter en kunstmatiger de lolly smaakte, hoe lekkerder hij was. Maar wat me echt naar het land van melk en honing katapulteerde, waren de gekke toppings die bij sommige lollystokjes zaten.

De zure saus van de zuurtjes op het stokje.

De zure saus van de Bazooka lolly die mijn gezicht maakte? Geef hier! Ik zoog het zo uit de tube. Een poeder dat ontploft in je mond? Natuurlijk! Ik heb de hele lolly - in voetformaat! - ermee bedekt. En uiteindelijk moest de verpakking natuurlijk opengescheurd en opgelikt worden zodat er geen kruimel verloren ging.

Nadat ik de intense toppings had opgegeten, was de lolly bijna saai en niet meer spannend. Behalve de Flip en Lic lolly natuurlijk. Waarmee ik in de speeltuin kon doen alsof ik met een vlindermes zwaaide. Waarom zouden kinderen met zoiets spelen?

Welke zoetigheden vergezelden jou door je kindertijd en welke zonde kun je vandaag de dag nog steeds niet weerstaan? Schrijf het in de comments.