Wonka: de perfecte kerstfilm

Luca Fontana

6/12/2023

Vertaling: machinaal vertaald

Het is een betoverende wereld waarin Timothée Chalamet schittert als de jonge Willy Wonka. Dat is geen verrassing, want regisseur Paul King heeft van zijn twee Paddington-films al een genot gemaakt om naar te kijken in de bioscoop.

Laat ik beginnen met te zeggen dat mijn recensie **geen spoilers bevat.**Alle informatie die hier wordt vermeld, komt voor in trailers die al zijn uitgebracht.

Niet elk achtergrondverhaal is het vertellen waard. Vooral niet als de oorsprong ligt in het gebrek aan ideeën van Hollywood, zoals wanneer ze gewoon terugvallen op wat mensen al kennen. Dat is makkelijker op de markt te brengen. En dan bouwen de studiobazen er een heel filmisch universum omheen. Die filmkoe moet goed gemolken worden! Dat trekt kijkers naar binnen.

Althans meestal.

Ik wist voor de persvoorstelling al dat Wonka dezelfde kant op zou gaan. De eerste trailer leek te generiek. Te onorigineel. Maar zie, mijn oordeel was verkeerd. Niet dat ik uitsluit dat er een heel bioscoopuniversum volgt. Maar deze prequel op de klassieker Willy Wonka & the Chocolate Factory uit 1971 is niet alleen het vertellen waard, maar ook het zien.

Dit is waar het bij Wonka om draait

Dankzij zijn jonge leeftijd koestert Willy Wonka (Timothée Chalamet) ambitieuze dromen. Hij wil niets minder dan de grootste tovenaar, uitvinder en chocolademaker ter wereld worden. Dus reist hij zeven jaar lang de wereld rond om zijn vaardigheden te perfectioneren, ondanks dat hij onderweg vijanden maakt... Do-ba-dee-doo.

Wanneer Wonka zich eindelijk opmaakt om zijn eerste winkel te openen in een stad die wereldberoemd is om zijn chocolade, krijgt hij te maken met hevige tegenstand van het gemene en sluwe chocoladekartel. Dit heeft er altijd voor gezorgd dat chocolade duur blijft, terwijl Wonka de zijne voor een belachelijk lage prijs verkoopt. Niet afgeschrikt door de pogingen van het kartel om zijn creaties te compromitteren, vertrouwt hij op zijn vindingrijkheid - en zelfs een snufje of twee magie - om met zijn chocolade vreugde over de wereld te verspreiden.

Een kerstfilm in de beste, meest cheesy zin

Ik had eigenlijk moeten weten dat Wonka niet anders kan dan mijn hart verwarmen als de eerste slok warme chocolademelk op een koude winteravond. De film is tenslotte geregisseerd door niemand minder dan Paul King. Hij weet hoe hij eigenzinnige, cheesy familiefilms moet maken met veel hart, emotie en Britse humor. Dat bewees hij al met zijn twee Paddington-films waarvoor hij ook de scenario's schreef. Hij leent er veel van in deze film. Bijvoorbeeld de naïef positieve en beminnelijke persoonlijkheid van Beertje Paddington, die niet alleen zijn adoptiefamilie in de film voor zich wint, maar ook het publiek in de bioscoop.

Timothée Chalamet's Wonka lijkt erg op de pratende beer. Dom en bizar. Hij rekent altijd op de goede bedoelingen van andere mensen - soms tot zijn eigen ondergang. Maar Wonka zou Wonka niet zijn als een paar tegenslagen hem zo gemakkelijk van zijn koers zouden brengen. De ontluikende meester-chocolatier is te hardgekookt en koppig als hij naar zijn dromen toewerkt - heerlijk brutaal, fris en breedogig gespeeld door Chalamet. Want alles wat goed is in de wereld, zoals de film zo lief zegt, begint met een droom.

Te cheesy? Bewaar je reis naar de bioscoop dan maar. De film van King houdt zich zelden in. Vooral niet met de vele zang- en dansintermezzo's. Yep: Wonka is door en door een musical. Dit klinkt misschien als kritiek, maar het is bedoeld als compliment. Wonka, waarin elke scène lijkt te zijn verpakt in de zoetste suikerspin, is geen film om buiten de periode voor Kerst naar te kijken. Maar het is er wel een die je moet kijken in de aanloop naar Kerstmis.

Kritiek? Ik hou niet van kritiek, maar als het moet...

Het is leuk dat Wonka's achtergrondverhaal niet helemaal om hem draait. Het gaat meer om het effect dat Wonka heeft op de mensen om hem heen met zijn botte charmante persoonlijkheid - nog iets wat regisseur King heeft afgekeken van zijn Paddington-films.

Noodle (Calah Lane) heeft een groot hart, maar is verdrietig en teleurgesteld in het leven. Abacus Crunch (Jim Carter) is een bookmaker die ongewild in dienst komt van de kwaadaardige Mrs Scrubbit (Olivia Colman), die op haar beurt in het geheim samenspant met het chocoladekartel. En zij werken op hun beurt, onder leiding van de sluwe Slugworth (Paterson Joseph), samen met het aan chocolade verslaafde hoofd van de politie (Keegan-Michael Key) en de zeer omkoopbare priester (Rowan Atkinson) van de plaatselijke kerk. En dan is er nog de absolute scènestaler Hugh Grant als de chagrijnige Oompa-Loompa, die stiekem de chocolade van Wonka steelt. Fantastisch.

Als ik Wonka op één ding moet bekritiseren, dan is het dit: de trailer zegt: "Ontdek hoe Willy Wonka werd." Nu is het niet zo dat iemand bij Warner Bros. filmstudio's denkt dat ze ongelooflijk slim zijn, het probleem is eerder dat we nauwelijks iets nieuws leren over de hoofdpersoon. En zeker niet hoe Willy Wonka werd - Gene Wilder's Wonka uit 1971. Het feit dat Wonka hier een prequel op is, en niet de herinterpretatie van Johnny Depp uit 2005, wordt al vanaf de eerste seconde duidelijk wanneer de lieflijke melodie van Pure Imagination te horen is, een liedje dat Wilder zingt in het origineel uit 1971.

Chalamet speelt de rol van Wonka.

Chalamet speelt Wilders jongere versie. Een jonge Wonka en inderdaad een fascinerend charmante mix van charisma, excentriciteit en melancholie. Chalamet heeft het allemaal. Maar wat hij mist is Wilders affiniteit met, nou ja, waanzin? In het origineel uit 1971 kon Wonka soms makkelijk doorgaan voor een sociopaat die er geen probleem mee zou hebben om stoute kinderen in zijn werkplaats te vermoorden (dat doet hij niet... naar verluidt). En kinderboekenschrijver Roald Dahl, op wiens werk de film uit 1971 is gebaseerd, laat deze ambivalentie op de een of andere manier werken dankzij zijn ingenieuze manier van schrijven. In Wonka daarentegen is Chalamet een hoopvolle, naïeve weldoener vol compassie - tot het einde toe. De film laat nooit zien hoe Timothée uiteindelijk Wilder wordt (kijken jullie naar Warner Bros.? Ik kan de stomme woordspelingen ook).

Maar volgens mij hoeft dat ook niet. Het zou ook niet hebben gepast bij de rest van de tonaliteit die regisseur King op typische Paddington-manier oproept. Bijvoorbeeld wanneer mensen zingen over het feit dat ze zingen alsof ze in een musical zitten - een van de vele "bijwerkingen" van Wonka's chocolade. Dat is ongeveer net zo absurd als een pratende beer die van toast met abrikozenjam houdt. Dingen die niemand ooit vreemd vindt in de films van King en juist wat zijn werken zo charmant maakt.

Mijn oordeel: eenvoudig, magisch en prachtig

Ik hield het niet voor mogelijk, maar Wonka is een betoverende film die de verbeelding prikkelt en het hart verwarmt - perfect voor de kerstperiode. Toegegeven, Wonka is niet helemaal vrij van clichés. Maar dat doet niets af aan het plezier. Deze familiefilm is gewoonweg te hartverwarmend voor jong en oud.

Dit komt niet alleen door King's regie vol charme, kleur, verwondering en vindingrijkheid. Het is vooral Timothée Chalamet als de perfect gecastte, jonge Willy Wonka die de film met gemak op zijn schouders draagt. Het feit dat we niet te weten komen hoe zijn kosmopolitische versie de insulaire, ondoorzichtige Wilder-Wonka van 1971 werd, is terechte kritiek. Maar het stoorde me niet.

De kers op de taart wordt vervolgens toch door een heel ander persoon gespeeld. Een Brit: Hugh Grant. Niet als beau op leeftijd. Maar een oranje wezen met groen haar, gekrompen tot het formaat van een pot snoep. Ik zeg maar één ding: zorg dat je blijft zitten tijdens de aftiteling.

Do-ba-dee-doo.

Wonka draait vanaf 7 december 2023 in de bioscoop. Speelduur: 117 minuten. Geen leeftijdsbeperking.

Luca Fontana

Senior Editor

Luca.Fontana@digitecgalaxus.ch

Avonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot." meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren