De tweede veer van de Pioneer SX-550
4/3/2022
Vertaling: machinaal vertaald
De ontvanger van eind jaren zeventig ziet er na een visuele opfrisbeurt echt geweldig uit - en klinkt ook geweldig. Het brengt ook een stukje van mijn jeugd terug. Helaas is er een fundamenteel probleem met zulke oude apparaten.
Een grote opruimactie in het huis van mijn ouders: troep die zich in de loop van de decennia heeft opgehoopt wordt gesorteerd. Daarbij ontmoet ik onverwacht een oude bekende: de receiver die vroeger als kind onze huiskamer vulde met geluid.
Het is een Pioneer SX-550 van eind jaren zeventig.
Het is een Pioneer SX-550 van eind jaren zeventig. Ik heb een zwak voor hifi-apparatuur uit die tijd. Gewoon omdat ze er leuk uitzien. Ik vind zilver mooier dan zwart - en ik ben ook dol op analoge displays, zoals een VU-meter met naalden. In het geval van deze ontvanger geeft een naald de ontvangst van de tuner aan. Het frequentiedisplay met zijn smalle letters ziet er uiterst elegant uit.
Het exemplaar van de familie Lee ziet er echter niet zo mooi uit. Het heeft tientallen jaren in de kelder gelegen, waarschijnlijk in een doos onder de werkbank. In elk geval is het bedekt met houtstof. Het is ook in andere opzichten zwaar vervuild.
Ik sluit een paar dozen aan als test. Vanwege de desolate buitenkant van de eenheid verwacht ik niets. Maar verrassend genoeg gaat het ding niet alleen aan, maar zendt het ook geluiden uit. Het klinkt zelfs heel goed. Wat me nog het meest verbaast is dat de potmeters nog helemaal in orde zijn. Het maakt niet uit of ik aan de bas, de hoge tonen, de balans of het volume draai: er kraakt niets.
.
Ik besluit de ontvanger mee naar huis te nemen.
weinig service
Gewapend met een stofzuiger en een vochtige doek verwijder ik eerst het grofste vuil van de buitenkant. Op de voorkant zitten lelijke en verouderde zenderlabels die grotendeels gemakkelijk te verwijderen zijn. Die ik zelf heb gemaakt met plakband zijn echter behoorlijk hardnekkig.
Een spin heeft zich thuis gemaakt in het apparaat. Ik verwijder zijn uitwerpselen zo goed mogelijk. Van de drie lampjes die het frontdisplay verlichten, werkt er nog maar één. Maar de lampen kunnen niet zomaar vervangen worden, ze zijn vastgesoldeerd. Voorlopig neem ik er genoegen mee om de lamp die nog werkt van de rand naar het midden te verplaatsen.
Daarna trek ik de verschillende knoppen eruit om ze en het voorpaneel beter schoon te maken. Met isopropylalcohol krijg ik snel een bevredigend resultaat.
Er zitten houten spaanplaten aan de zijkanten van het apparaat. Ze zijn bekleed met een houtdecoratiefolie. Het is dus een vals houtpatroon. Deze coating bladdert af aan de randen. Gelukkig is het heel gemakkelijk volledig te verwijderen zonder resten achter te laten.
Ik zou nu een nieuwe decoratieve folie kunnen vinden en die over de bovenkant plakken. In plaats daarvan besluit ik de panelen zwart te schilderen. De bovenplaat is immers ook zwart. Drie verschillende afwerkingen - zilver, zwart en houtpatroon - dat lijkt me qua ontwerp niet optimaal. Ik heb er liever maar twee.
Het resultaat is indrukwekkend.
En nog verheugender: de oldie klinkt fenomenaal! Het geluid is helder, evenwichtig en aangenaam. In tegenstelling tot andere versterkers kom ik nooit in de verleiding om de equalizer te tweaken. Optimalisatie is eenvoudigweg niet nodig.
Volledige herziening?
Natuurlijk zou ik nog veel meer kunnen doen. Soldeer nieuwe gloeilampen in. Schroef het ding los en maak het grondiger schoon. De wijzerplaten kraken niet, maar sommige knoppen wel. Ze zijn waarschijnlijk vies.
Omdat ik van het apparaat hou, zou het de moeite waard zijn er meer werk in te steken. Maar er is een probleem: de condensatoren zijn meer dan 40 jaar oud. Ze kunnen elk moment de geest geven. Ik denk dat als ik er veel meer moeite voor doe, ik ook de condensatoren moet vervangen. Met mijn huidige kennisniveau ben ik er een beetje uit. Maar misschien verandert dat in de nabije toekomst - ik hou je op de hoogte.
Tot die tijd staat de ontvanger in de woonkamer, waar hij goed geluid en een goed humeur maakt. Hopelijk nog lang.
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
