Deze OLED TV van Philips biedt echt waar voor je geld

Luca Fontana

10/4/2025

Vertaling: machinaal vertaald

Video: Luca Fontana

Foto's: Luca Fontana

De OLED 809 van Philips brengt Ambilight, sterke specificaties - en het OLED paneel van LG. Maar is dat genoeg voor de middenklasse kroon? Ik heb de TV aan de tand gevoeld en de nits getest.

Full Disclosure: De tv, de 65-inch versie van de OLED 809, is mij door Philips uitgeleend om te testen. Philips heeft echter geen invloed op het testresultaat, mijn evaluatie en de testprocedure.

Philips televisies en ik komen elkaar steeds weer tegen. Soms met een tevreden knikje, soms met een opgetrokken wenkbrauw. Want in de tv-wereld is Philips als het creatieve neefje dat niet altijd alles perfect doet - maar vaak wel de coolere ideeën heeft. Het beste voorbeeld: Ambilight. Een technologie waarbij kleurrijke LED's aan de achterkant van de TV de kleuren van het beeld op de muur projecteren.

Klinkt dat als een gimmick? Dat is het ook. Maar wel een verdomd goede.

De OLED 809 is een van de recentere vertegenwoordigers van dit genre - een middenklasse model uit 2024 dat hetzelfde OLED paneel gebruikt als de C4 serie van LG. Dat betekent: geen MLA, dus geen microscopisch kleine lenzen die zorgen voor aanzienlijk meer helderheid in LG's vlaggenschipmodellen zoals de G4. Maar de Philips kost ook veel minder.

Het spannende is dat Philips de hardware van LG combineert met zijn eigen mix van P5-processor en Ambilight-magie. De grote vraag: is dit genoeg om te schitteren in het OLED-middensegment? Of anders gezegd: is de Philips OLED 809 alleen mooi om naar te kijken - of is hij ook technisch overtuigend?

Design: Ambilight ontmoet minimalistisch metaal

Wanneer het op design aankomt, blijft Philips trouw aan zijn lijn: de OLED 809 ziet er elegant, netjes en modern uit. Het donkere metalen frame is aangenaam slank, de voorkant lijkt bijna randloos en het scherm lijkt iets boven de mat chromen standaard te zweven. Over de standaard gesproken: die is mooi plat en gecentreerd. Ik kan er zelfs mijn nogal logge Sonos Arc op zetten zonder dat hij wiebelt en in het beeld uitsteekt.

Er is een ruimte van ongeveer 7,2 centimeter tussen de onderkant van de tv en het meubel. Dit is iets meer dan bij de Panasonic Z85A en kan een doorslaggevend verschil maken, afhankelijk van het model soundbar. Maar zoals altijd zit de infraroodsensor op een wat onpraktische plek. Enige acrobatiek met de afstandsbediening is daarom noodzakelijk.

Wat Philips echter onderscheidt van vele anderen is het bekende Ambilight, hier in de 3-zijdige versie. Aan de achterkant zitten LED-strips die dynamisch kleuren op de muur projecteren die passen bij de sfeer van het beeld. Dit ziet er niet alleen mooi uit, maar zorgt er ook voor dat de TV groter lijkt en verlicht de druk op de ogen tijdens het kijken - vooral in donkere kamers. Ja, het is een gimmick. Maar wel een van de goede.

Zoals typisch is voor OLED, is de TV aan de bovenkant extreem dun. Ik meet ongeveer 1,1 centimeter op de dunste punten. Aan de onderkant, waar de elektronica en aansluitingen zitten, is de Philips ongeveer vijf centimeter dikker. Geen muurwonder, maar prima geschikt voor een klassieke VESA-bevestiging (300×300 mm). Over VESA-bevestigingen gesproken: je vindt ze hier in onze winkel.

Technische verbindingen en functies:

• 4x HDMI (2x HDMI 2.1 met volledige bandbreedte incl. eARC, VRR, ALLM, Dolby Vision Game, FreeSync Premium, G-Sync compatibel)
• 2x USB-A
• 1x Toslink (optische audio-uitgang)
• 1x LAN (RJ-45)
• 1x CI+ slot
• 1x hoofdtelefoonuitgang
• 1x satellietverbinding
• WLAN 6, Bluetooth 5.2
• Spraakbesturing met Google Assistant of Alexa

Alle HDMI-aansluitingen ondersteunen HLG, HDR10, HDR10+ Adaptive, Dolby Vision en een gamingmodus met lage latentie. DTS:X is ook aan boord, wat positief opvalt - veel andere fabrikanten doen het nu zonder. Dolby Atmos wordt natuurlijk ook doorgegeven.

Een kleine tip voor audioliefhebbers.

Een kleine tip voor audioliefhebbers: de TV herkent veel signalen automatisch correct, maar het kan de moeite waard zijn om bij de geluidsinstellingen over te schakelen naar "Passthrough" als er problemen zijn met het doorlussen.

Nummers, curves, kleuren: hoe de Philips OLED 809 presteert in het testlab

Wat nu volgt gaat diep op de materie in. Ik meet met professionele tools van Portrait Display om een objectieve classificatie van de beeldkwaliteit te krijgen. Als je niet geïnteresseerd bent in details en diagrammen, kun je de volgende korte versie lezen en dan doorbladeren naar het hoofdstuk "Het beeld: kleurvariatie en detail in vergelijking".

De belangrijkste bevindingen in het kort:

• Brightness: Met een maximum van 906 nits is de Philips OLED 809 iets helderder dan de Z85A van Panasonic, die hetzelfde paneel gebruikt, maar beduidend minder helder dan de topmodellen van Samsung (S95D) en LG (Evo G4).
• Contrast: Zoals gebruikelijk voor OLED's levert de 809 een perfecte contrastverhouding. Zwart is hier echt zwart.
• Kleurruimtedekking: De dekking is solide, maar niet uitmuntend. Philips behaalt goede waarden in de P3 kleurruimte, maar blijft iets achter bij de Z85A van Panasonic.
• Kleurechtheid: De kleurechtheid is behoorlijk, maar minder nauwkeurig dan bij de concurrentie; afwijkingen kunnen zichtbaar worden, vooral in lichte grijstinten.
• Reflecties: De OLED 809 presteert goed, maar camoufleert lichtbronnen iets minder goed dan de Z85A van Panasonic. Het is ver verwijderd van de S95D van Samsung met zijn bijna magische antireflectiecoating.

Over de metingen. Ik heb alle schermstanden van de tv gemeten zonder hem te kalibreren - precies zoals hij uit de doos komt. Ik heb dus nauwelijks iets veranderd aan de instellingen:

• Bewegingen:Ik heb vloeiende overgangen ingesteld op niveau "4" van "10", anders stottert het beeld vaak.
• Ik heb alle energiebesparende regelingen en automatische helderheidsregelingen uitgeschakeld.

De "Dolby Vision Filmmaker Mode" behaalde de best gemeten waarden voor alle soorten inhoud. Ik raad daarom sterk aan om altijd de Filmmaker-modus te activeren voor zowel SDR- als HDR-inhoud. Behalve voor gaming. Ongeacht mijn metingen moet je altijd de gamingmodus gebruiken. Dit komt door de lage input lags daar. Op zoek naar een goede tv voor gaming? hier vind je mijn gidsartikel.

De maximale helderheid

Oké, wacht even: De OLED 809 van Philips levert een piekhelderheid van 906 nits met zeer kleine beeldsecties (venster van 2%). Voor een paneel uit het hogere middensegment is dit eigenlijk een heel behoorlijke waarde en zelfs iets hoger dan de Panasonic Z85A - hier in de test - die met 809 nits al behoorlijk goed was.

De Philips 809 schittert ook in termen van totale helderheid (100% venster). Hij verslaat zelfs de Z85A van Panasonic, zij het nipt. Tegelijkertijd blijft hij echter ver achter bij de OLED vlaggenschepen: LG's G4 - hier in de test - haalt meer dan 1300 nits in termen van piekhelderheid met zijn microlenslaag.Meer dan 1300 nits, de S95D van Samsung - hier in de test - haalt zelfs 1500 nits. Kortom: de eredivisie speelt weer eens in een ander helderheidsstelsel.

Dat is desondanks ruim voldoende voor dagelijks gebruik. HDR-hoogtepunten zoals zonnereflecties, explosies of fonkelingen van laserzwaarden knallen echt. Tenminste, zolang niet het hele beeld helder is. Zoals bij alle OLED's slaat de ABL (Automatic Brightness Limiter) op een gegeven moment genadeloos toe. Dit is een beschermingsmechanisme dat is ontworpen om het paneel te beschermen tegen inbranden en oververhitting. Overigens viel me dit ook op tijdens het testen: de waarden waren mooi hoog bij de eerste run, maar plotseling veel lager bij de tweede en derde run. Alsof de TV zei: "Tjonge, ik heb ook een pauze nodig!"

Wat betekent dat voor jou? Individuele hoogtepunten zien er geweldig uit. Maar als het hele beeld helder wordt, bijvoorbeeld bij besneeuwde landschappen of voetbalvelden op klaarlichte dag, kan de OLED 809 zichtbaar uitlopen en een beetje donkerder worden. Dit is niet tragisch, je zult het waarschijnlijk niet eens merken. Maar het is wel iets waar je je bewust van moet zijn. Vooral als je tv kijkt in een heel lichte kamer.

Witbalans, kleurruimtedekking en kleurgetrouwheid

Laten we eens kijken naar hoe goed de Philips OLED 809 wit, kleur en grijstinten weergeeft - met andere woorden, alles wat een beeld natuurlijk laat lijken. Drie vragen helpen daarbij:

1. EOTF, witbalans en kleurbalans: Hoe nauwkeurig zijn de grijstinten?
2. Kleurruimtedekking: Hoeveel verschillende kleuren kan de tv weergeven?
3. Kleurechtheid: En hoe dicht liggen deze kleuren bij het origineel?

Elke van de 8,3 miljoen pixels in de Philips OLED 809 bestaat uit een witte, rode, groene en blauwe subpixel. Wit ontstaat wanneer ze allemaal tegelijk en met dezelfde intensiteit schijnen. Volle helderheid produceert daarom het helderste wit. De laagste helderheid produceert daarentegen het donkerste wit. Of beter gezegd: zwart. Daartussen liggen grijstinten van verschillende helderheid. Daarom wordt de term "grijswaardenmeting" gebruikt.

Hoe groter het verschil tussen de helderste en donkerste pixels, hoe beter de contrastwaarden. Zoals bij al mijn Geteste OLED TV's meet ik het contrast niet omdat OLED pixels volledig kunnen uitschakelen. Dit betekent dat de contrastverhouding sowieso naar oneindig neigt.

Antwoord 1: EOTF, witbalans en kleurbalans

De grijswaardenmeting van Philips laat een vrij conservatieve aanpassing zien: vanaf ongeveer 50 procent helderheid ligt de curve iets onder de doelwaarde. Lichte grijstinten lijken daardoor iets donkerder dan zou moeten.

De RGB-balans is spannender. Zonder luminantie blijft deze zeer stabiel, alleen blauw daalt iets in de helderste gebieden. Het resultaat: een heel subtiele kleurzweem - mogelijk een beetje gelig of groenig - maar dit zou alleen op moeten vallen als je direct ernaast naar vergelijkbare tv's kijkt.

Nu de gemeten kleurbalans met helderheid:

Met luminantie wordt het dan duidelijk: vanaf ongeveer 60 procent helderheid dalen alle drie de kleuren zichtbaar, vooral duidelijk tussen 70 en 80 procent. Deze gelijkmatige verzwakking zorgt ervoor dat er geen kleurzweem is, maar dat het beeld gewoon donkerder lijkt dan het volgens de referentie zou moeten zijn.

In het kort: Philips speelt hier op safe. Of dit is om het paneel te beschermen of het stroomverbruik? Ik heb geen idee. Maar als je de meest precieze gradaties in grijze gebieden wilt met heldere HDR-inhoud, dan krijg je hier iets minder fijnafstemming dan bij Panasonic of LG.

Antwoord 2: Dekking van de kleurruimte

Het kleurbereik van de OLED 809 van Philips is solide, maar niet uitstekend:

• Rec. 709: 100%
  • past, dit is de standaard voor SDR-inhoud zoals live tv of Blu-rays.
• DCI-P3: 93,7%
  • goed, maar iets minder dan de Z85A (95,03%) en duidelijk minder dan de topmodellen G4 (96,58%) en S95D (99,95%).
• BT.2020: 68,5 %
  • typisch voor WOLED panelen, maar ver verwijderd van QD OLED's zoals Samsung's S95D, die bijna 90 procent halen.

Wat betekenen deze cijfers precies? Voor de huidige HDR-inhoud, die vrijwel allemaal gebaseerd is op de DCI-P3 kleurruimte, is wat de OLED van Philips bereikt gemakkelijk genoeg. De kleuren zien er levendig en rijk uit. Alleen met bijzonder kleurintensieve content of toekomstige formaten zou het OLED 809 paneel op een gegeven moment zijn grenzen kunnen bereiken. De Z85A is de beste in zijn klasse.

De Z85A ligt hier iets voor, ook al is het verschil in de praktijk moeilijk te herkennen. De vlaggenschepen leveren duidelijk meer in termen van kleurruimtedekking, maar dat merk je meer in theorie dan op een gezellige Netflix-avond.

Antwoord 3: Kleurgetrouwheid

Laten we overgaan naar de laatste discipline: kleurechtheid. Met andere woorden: Hoe nauwkeurig komt de tv overeen met de kleuren die hij volgens het signaal zou moeten weergeven? De afwijking van de TV ten opzichte van de referentiewaarde wordt DeltaE genoemd. De witte vakjes (zie hierboven) tonen de referentiekleuren die door de testbeeldgenerator naar de tv zijn gestuurd, terwijl de zwarte cirkels de werkelijk gemeten kleuren tonen.

Philips' OLED 809 haalt een gemiddelde DeltaE (dE) van 4,03. Dat is goed, maar niet meer dan gemiddeld. Een lagere waarde zou beter zijn. Ter vergelijking:

• Panasonic Z85A: 3,14 dE
• LG G4: 2,95 dE
• Samsung S95D: 2,23 dE
• Sony Bravia 9 (Mini-LED): 4,07 dE

Concreet betekent dit dat kleuren zoals blauw, rood of groen er meestal harmonieus uitzien, maar in sommige scènes iets kunnen afwijken. Bijvoorbeeld bij zeer fijn afgestemde huidtinten of pastelkleuren. Je zult dit echter alleen opmerken als je een referentieapparaat naast je hebt staan of extreem goed kijkt.

Voor de meeste mensen - waaronder ikzelf - zijn deze verschillen in het dagelijks leven nauwelijks relevant. Als je echter bijzonder belang hecht aan nauwkeurige kleuren of het apparaat zelfs wilt gebruiken voor kleurgrading, dan zijn de G4 van LG of de S95D van Samsung de nauwkeurigere apparaten.

Reflecties

Reflecties op het scherm zijn niet per se meetbaar. Toch is het belangrijk om er in testen rekening mee te houden. Bijna niemand kijkt immers alleen tv in een volledig verduisterde thuisbioscoop. In de eerste vergelijking neem ik dezelfde foto als in de test van de Panasonic Z85A. De foto's zijn rond het middaguur genomen zonder de ramen te verduisteren:

Het verschil is alleen merkbaar bij nadere inspectie: Als het scherm is uitgeschakeld, lijkt het reflecterende glas van de Philips OLED 809 iets helderder dan dat van de Panasonic Z85A. De oranje kamerlamp rechtsboven schijnt iets zwakker door op de Panasonic. Maar dat is bijna muggenziften. In beide gevallen is de antireflectiecoating effectief - ook al is deze niet helemaal op het niveau van een Samsung S95D, die speciaal is geoptimaliseerd voor lichte kamers.

Het wordt spannender als het beeld wordt ingeschakeld. Hier wordt duidelijk dat het paneel van Philips iets minder effectief camoufleert zodra felle reflecties donkere scènes raken. Met meer dan 900 nits is de TV helder genoeg in kleine beeldsecties om de meeste lichtbronnen te overtreffen. Maar in donkere scènes verspreidt de Z85A van Panasonic de reflectie iets zachter, de lamp lijkt minder hard en duidelijk afgetekend:

Samsung heeft laten zien hoe je perfect met reflecties omgaat met het licht matte, maar reflectievrije beeldscherm van zijn OLED vlaggenschip, de S95D. Hier is de vergelijking met de tv aan:

Dit is geen vergissing of retouche, de afbeelding rechts is in werkelijkheid het beeldscherm van de Samsung S95D op precies dezelfde manier gefotografeerd. Reflecties? Reflecties? Nada. Het is echt helder in mijn woonkamer. Ik zeg het maar zoals het is: ik zal de antireflecterende laag die Samsung zijn OLED TV heeft gegeven waarschijnlijk erg missen op elke TV die niet iets soortgelijks heeft.

Het beeld: kleurvariatie en detail in vergelijking

Laten we overgaan naar de praktische test. Het middelpunt van elke tv-review. Deze keer moet de Philips OLED 809 het opnemen tegen twee bekende gezichten: Panasonic's Z85A en LG's G4. Dat is maar beperkt eerlijk: de Philips gebruikt - net als de Panasonic - een OLED paneel uit het hogere middensegment zonder microlens technologie (MLA). De G4 daarentegen speelt technisch (en qua prijs) in een heel andere competitie met zijn MLA-laag.

De vergelijking is desondanks de moeite waard. Want alle drie de panelen komen uit LG's OLED-fabrieken en laten zien hoeveel software-optimalisatie en beeldbewerking het verschil kunnen maken. Of niet.

Als je geïnteresseerd bent in de testen van de andere tv's, kun je die hier vinden:

Kleurweergave

Voor de kleurentest kijk ik graag naar "Guardians of the Galaxy, Vol. 2". De scène in Ego's felrode paleis is bijzonder geschikt: veel zonsondergangrood, groene tinten, metallic structuren - een echte uithoudingstest voor OLED's.

De Philips OLED 809 beheerst het goed. De kleuren zien er natuurlijk uit, rode en groene tinten zijn mooi in balans. Er is echter een gebrek aan diepte in donkere gebieden, waar het beeld iets helderder lijkt, wat een deel van de dynamiek wegneemt. Dit is precies wat de gemeten waarden laten zien: vanaf ongeveer 60% helderheid dalen de RGB-waarden gelijkmatig. Dit resulteert niet in een kleurzweem, maar wel zichtbaar minder contrast.

In een directe vergelijking heeft de Z85A van Panasonic iets meer punch in de schaduwen, terwijl de G4 van LG nog rijkere kleuren en fijnere gradaties heeft. De Philips scoort dus met natuurlijkheid zonder vlaggenschipglans, maar ook zonder grote minpunten.

Om dit aan te vullen, keek ik ook naar "Avatar: The Way of Water" - een visueel feest met dominante blauwe en groene tinten. En hier wordt een interessant verschil duidelijk: de OLED 809 van Philips lijkt aanzienlijk warmer dan de vergelijkingsapparaten. De jungle op de achtergrond glinstert olijfgroen in plaats van smaragdgroen, de huid van de Na'vi neigt naar turkoois in plaats van het klassieke Na'vi blauw.

Dit is geen verrassing.

Dit is niet verrassend: mijn RGB-metingen zonder luminantieverschillen (zie hierboven) lieten al zien dat de blauwe component iets daalt in de helderdere gebieden, wat leidt tot een subtiel warmere tint, dat wil zeggen een gele of turquoise zweem, afhankelijk van de beeldinhoud. De Z85A van Panasonic en vooral de G4 van LG lijken koeler en iets preciezer in dezelfde scènes.

Danks dit is het kleurenschema van de Philips consistent, meer een kwestie van smaak dan een objectieve tekortkoming. Maar iedereen die op zoek is naar maximale kleurechtheid zal waarschijnlijk gelukkiger zijn met de G4 van LG.

De scène uit "Skyfall" waarin Bond en Q voor een oud, roestend oorlogsschip in een museum staan - een visuele parabel van Bond's eigen toestand - is de beste manier om de natuurlijkheid van het beeld te testen. Zacht licht, neutrale kleuren en veel huid zorgen ervoor dat televisies moeten laten zien hoe natuurlijk ze gezichten, stoffen en schaduwen kunnen weergeven.

Met de Philips OLED 809 zie ik iets wat lijkt op wat ik eerder zag bij "Avatar": Het beeld lijkt minimaal warmer dan op de vergelijkingsapparaten, zij het minder opvallend. Vooral huidtinten hebben de neiging om iets goudkleuriger te zijn, wat prettig is, maar niet zo neutraal als bij Panasonic of LG.

Objectief gezien maakt de Philips hier geen fout, de kleuren zien er coherent en harmonieus uit. Maar subjectief gezien vind ik de Z85A van Panasonic en de G4 van LG net iets beter: preciezer, neutraler, een tikkeltje realistischer. Maar uiteindelijk - zoals altijd met beeldkleuren - is dit ook een kwestie van smaak.

Black Crush en schaduwdetails

Hoe goed gaat de Philips OLED 809 om met donkere filmscènes? Voor deze test koos ik het begin van "Blade Runner 2049". Tegenlicht, donkere silhouetten, kleine lichtbronnen behalve het zonlicht dat van buiten naar binnen komt. Kortom: de perfecte opstelling om detailverlies in donkere beeldgebieden te beoordelen.

Jep, de OLED 809 van Philips slokt wat meer details op in de donkere gebieden dan Panasonic en LG. Dit is te zien in de jas van K of de structuren in de muur. Maar eerlijk gezegd vind ik dat niet slecht - integendeel. Vooral in deze scène leeft het beeld van de rijke zwarttinten. Als televisies hier de schaduwen kunstmatig gaan ophelderen, wordt het beeld al snel vlak en saai, zoals bij sommige te ambitieuze LCD TV's.

Ter vergelijking, de Z85A van Panasonic laat wat meer nuances in de schaduwen zien. Aan de andere kant lijkt het beeld van Philips iets dramatischer, bijna filmisch. De G4 van LG vindt opnieuw de gulden middenweg: hoge detailgetrouwheid, sterke zwarttinten, geen overdreven helderheid. Maar je betaalt er ook aanzienlijk meer voor.

helderheidsgradaties

Om de beeldtest af te sluiten, kijk ik naar de detailweergave in heldere delen van het beeld. De perfecte scène hiervoor is - zoals zo vaak - "Jurassic World". Let op de zon op de achtergrond: een heldere lichtvlek die subtiele oranje tinten en fijne dampsporen moet laten zien - zonder dat de bol zelf uitbrandt.

In feite zie ik vrijwel geen verschil tussen de Philips OLED 809, Panasonic's Z85A en LG's G4. Alle drie de televisies geven de details rond de glinsterende zon zuiver weer, zonder zichtbare overbelichting of afleidende ringen.

Het duidelijke bewijs dat zelfs een OLED uit het middensegment zoals de Philips 809 zich kan meten met de topmodellen als het gaat om moeilijke HDR-passages. Tenminste als het gaat om fijne gradaties in heldere beeldgebieden.

De processor: van Judder tot upscaling tot gaming - alles onder controle

De processor van een televisie is het centrale "brein" - als het ware de dirigent die alle beeldinformatie coördineert en omzet in een harmonieuze weergave. Hij strijkt bewegingen glad, vermindert beeldruis, geeft inhoud met een lage resolutie mooier weer en zorgt voor rijkere kleuren en heldere contouren.

In de Philips OLED 809 wordt deze taak uitgevoerd door de "P5 Intelligent Picture Engine with AI" - een naam die klinkt alsof hij op een marketingworkshop is gekruid met een paar modewoorden. Volgens Philips verwerkt de P5 engine beelden "op een vergelijkbare manier als het menselijk brein". Of het ook denkt wanneer ik vergeet mijn popcorn weg te zetten na een avondje bioscoop is echter niet bekend.

Eén ding is duidelijk: de engine analyseert het beeld in realtime en moet contrasten, scherpte en kleuren optimaliseren afhankelijk van de scène. Zal het werken? Laten we eens kijken.

Motieverwerking en Judder

Tijd voor de beruchte getest - een klassieker in mijn beoordelingsarsenaal. Judder verwijst naar een lichte trilling wanneer de camera vloeiend beweegt, wat vooral zichtbaar is in 24p films met langzame bewegingen. De perfecte kandidaat hiervoor: "1917" van Sam Mendes, vooral de scène in de schuur met de opvallende verticale balken.

Hier verraste Philips me positief: de OLED 809 vertoont nauwelijks zichtbare jitter, de verticale balken glijden aangenaam soepel door het beeld. Mits je natuurlijk de tussenliggende beeldberekening activeert. Ik heb bijvoorbeeld "Vloeiende overgangen" op niveau 4 van de 10 gezet, waardoor het beeld vloeiender wordt zonder in een soap terecht te komen.

In vergelijking lijkt de Z85A van Panasonic hier iets minder zelfverzekerd: Ondanks de aangepaste instellingen zijn er fijne schokjes zichtbaar tussen de balken. Hieruit blijkt dat de P5-processor van Philips echt goed werk levert met beweging, in ieder geval beter dan de HCX-processor van Panasonic in dit specifieke scenario.

We gaan verder met een andere veeleisende scène voor bewegingsverwerking uit "1917", dit keer met de camera die rond de soldaten in een bos beweegt. Bijzonder lastig zijn hier de harde randen - zoals de helmen - tegen een onscherpe achtergrond van takken en boomtoppen. Hier wordt vaak het kaf van het koren gescheiden.

Wat kan ik zeggen: Philips beheerst dit met aplomb. De camerabeweging blijft vloeiend, zonder artefacten of ghosting. Er zijn ook geen opvallende uitvallers rond de randen van de helm.

Een directe vergelijking met Panasonic en LG laat zien dat ze alle drie prima werk leveren. Er zijn hooguit verschillen in het microbereik, en die moet je zoeken met een vergrootglas. Qua bewegingsweergave doet de P5-processor van Philips absoluut niet onder voor de grote jongens.

Reactietijd van de pixels

Nog een punt is de reactietijd van de pixels. Apple's "For All Mankind" is ideaal om dit te testen - vooral de scène aan het begin van aflevering 5. Wanneer de camera langzaam over het maanlandschap beweegt en linksonder tekst wordt weergegeven, wordt duidelijk of individuele pixels snel genoeg reageren. Als ze dat niet doen, ontstaan er zogenaamde ghosting-effecten, dat wil zeggen kleine strepen die het beeld er uitgewassen uit laten zien.

Ik merk dit op bij de Philips OLED 809: De gesuperponeerde tekst vertoont lichte strepen, vooral aan de onderkant van het scherm. Dit geeft aan dat de pixels het niet helemaal bijhouden en een beetje "achterlopen". De ghosting is hier echter niet zo ernstig als bij de TCL C82, een ouder apparaat dat ik in een eerdere test heb bekeken.

Het komt erop neer dat het een klein minpuntje blijft: niet dramatisch, maar wel zichtbaar. Panasonic en LG lossen dit iets netter op.

Upscaling

Nu de meest subtiele test van de hele review: Upscaling. Met andere woorden, de vraag hoe goed een tv inhoud van lage kwaliteit opwaardeert naar 4K. Zoals altijd gebruik ik "The Walking Dead", seizoen 7, aflevering 1. De serie is opgenomen op 16 mm film, opzettelijk korrelig en vies om de post-apocalyptische sfeer te benadrukken. Ideaal om de processor op de proef te stellen.

En ja, ik zoek de verschillen niet met een vergrootglas, maar met een microscoop. De Philips OLED 809 presteert opmerkelijk goed. Het donkere gebied tussen de twee figuren blijft aangenaam ruisarm, de randen zijn scherp en het beeld komt stabiel en rustig over.

Maar: ik vind de G4 van LG nog steeds het mooist. De Alpha 11 processor strijkt ruis glad zonder detail te verliezen en levert het meest harmonieuze totaalbeeld. Philips zit net achter Panasonic, die ook netjes upscaling voor elkaar krijgt. Kortom: Philips doet het goed. Niet briljant, maar goed.

Gamen: Invoervertraging en spelmodus

«

Bij het meten van de kleurnauwkeurigheid in de True Game Mode kwam ik uit op een gemiddelde delta E van een goede 4,19 (je vindt een gedetailleerde uitleg in het gedeelte "Witbalans, kleuren en grijstinten"). Dit is slechts iets slechter dan de Delta E van 3,44 die ik heb gemeten op de LG's G4.

Over het thema input lag: Met het meetapparaat van Leo Bodnar, heb ik een gemiddelde input lag van 12,6 milliseconden gemeten met een UHD-beeld op 60 frames per seconde en HDR ingeschakeld. Dit is een zeer goede waarde en niet ver van het niveau van de LG G4 - die hier 9,8 milliseconden haalt. De waarde ligt ook onder de 20 milliseconden die een gamemodus zou moeten halen.

Anders ondersteunt de tv alle functies die relevant zijn voor gamers:

• 4x HDMI 2.0 aansluitingen, waarvan twee met HDMI 2.1 specificaties (4K120Hz)
• Auto Lage Latency Modus (ALLM)
• Variabele framesnelheden (AMD Freesync Premium en G-Sync)

Hiervoor zijn Philips, maar ook Sony, LG, Panasonic, TCL en Samsung een samenwerking aangegaan met grote gamestudio's. Het resultaat is de HGiG - de HDR Gaming Interest Group. Volgens de fabrikant is het doel om ervoor te zorgen dat HDR wordt weergegeven zoals bedoeld door de gameontwikkelaars, bijvoorbeeld bij het spelen van "Spider-Man 2" op mijn PlayStation 5.

Wat de Philips OLED 809 levert in de gamingmodus is gewoonweg een genot. Met vloeiende 120 frames per seconde raas ik door de ravijnen van New York, achtervolg ik slechteriken en slinger ik over de daken met Spider-Man - alles voelt responsief, direct en naadloos aan. De input lag is zo laag dat ik bijna het gevoel heb dat de tv met me meedenkt.

De visuals zijn bijzonder sterk. Heldere kleuren zoals het rood en blauw van Spidey's pak knallen letterlijk van het scherm, terwijl donkere schaduwen de diepte van het beeld versterken zonder enig detail te verliezen. Alles blijft scherp en duidelijk herkenbaar, zelfs tijdens snelle bochten of explosies. Geen schokken, geen vertraging, geen strepen.

Google TV: Goed geïntegreerd en met Chromecast

Wat betreft het Smart TV-systeem doet Philips niets zelf, maar vertrouwt in plaats daarvan op Google TV zoals veel andere fabrikanten - en dat is een goede beslissing. De gebruikersinterface is duidelijk, logisch ingedeeld en biedt een enorm aanbod aan apps en content. Netflix, Disney+, Apple TV+, Sky Show, Spotify - het is er allemaal, allemaal slechts een paar klikken verwijderd.

De vervelende film- en serieaanbevelingen op het beginscherm kunnen trouwens ook gemakkelijk worden uitgeschakeld:

Bijzonder prettig: navigatie verloopt soepel. Menu's openen zonder vertraging, bediening via afstandsbediening of spraakinvoer werkt betrouwbaar. Google Assistant is aan boord, net als Chromecast. Met andere woorden, je kunt content van je smartphone rechtstreeks naar de tv sturen zonder extra apparaat.

Conclusie

OLED TV met echt goede prijs-kwaliteitverhouding

De Philips OLED 809 is een sterke OLED uit het middensegment die niet alleen indruk maakt met zijn solide beeldkwaliteit, maar ook een echt uniek verkoopargument biedt met Ambilight. Kleuren zien er natuurlijk uit, bewegingen zijn vloeiend, het beeld ziet er samenhangend uit - ook al kunnen de kleurechtheid en helderheid niet helemaal tippen aan vlaggenschepen zoals de G4 van LG of de S95D van Samsung. Daar staat tegenover dat de Philips OLED 809 aanzienlijk minder kost.

Vergeleken met de Z85A van Panasonic, die hetzelfde OLED paneel gebruikt, geef ik eigenlijk de voorkeur aan de Philips. Hoewel de meetwaarden iets in het voordeel van Panasonic zijn, is het verschil in het dagelijks leven nauwelijks merkbaar. En Philips scoort met Ambilight - en de aantrekkelijkere prijs. Dus als je veel voor je geld wilt, kun je niet misgaan met de 809 van Philips. Toch blijft de OLED-bovenklasse stevig in handen van LG en Samsung - in ieder geval tot de generatie van 2025.

Pro

• Natuurlijk, harmonieus beeld
• Ambilight voor meer sfeer
• Soepele bewegingen, goede bewegingsverwerking
• Gamingmodus met lage input lag
• Google TV snel en duidelijk

Contra

• Piekhelderheid alleen middenbereik
• Lichte strepen bij zeer snelle bewegingen
• Kleurgetrouwheid niet helemaal op referentieniveau

TV

Philips 65OLED809

65", OLED, 4K, 2024

13

Luca Fontana

Senior Editor

Luca.Fontana@digitecgalaxus.ch

Avonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot." meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren