Een goede uitrusting en interessante ontmoetingen tellen bij langeafstandswandelen

Linn Schiffmann is auteur en freelance kunstenaar. Langeafstandswandelen is al sinds haar jeugd een van haar passies. Ze heeft wandelroutes verkend in Noorwegen, het Spaanse deel van de Camino de Santiago, de West Highland Way in Schotland en de Hirvaan Kierros in Finland. Ze heeft ook de Inntaler Höhenweg in de Alpen bewandeld en is altijd op pad in de Duitse middelgebergten en regio's zoals het Sauerland.

**Elke reis begint met een eerste stap. Wat was de jouwe?Er waren eigenlijk twee stappen die ongeveer parallel liepen. De ene was een jongerenreis naar Noorwegen. We hebben vier dagen achter elkaar gewandeld. Ik genoot er echt van om met andere mensen op stap te zijn. En de andere was het boek "Ich bin dann mal weg" van Hape Kerkeling. Ik vond het heel spannend, omdat het een mix was van verhalen uit zijn leven en een vrij nauwkeurige beschrijving van de Jakobsweg. Nu heb je iets soortgelijks gedaan. Je hebt veel gewandeld, in acht landen in Europa en 1700 kilometer over langeafstandswandelpaden. En je hebt er een boek over geschreven.

Fictie

Langeafstandswandelen

Duits, Linn Schiffmann, 2024

Fictie

Langeafstandswandelen

Duits, Linn Schiffmann, 2024

Ja, er zijn verhalen over gebeurtenissen en ontmoetingen op de Camino de Santiago, de West Highland Way in Schotland of de paden in het nationale park Salamajärvi in Finland en in de Oostenrijkse Alpen en het Sauerland. Tussendoor zijn er fictieve verhalen. Deze mix is nogal ongebruikelijk voor reisliteratuur.Ja, maar het hoeft niet altijd een reisverslag te zijn. Tijdens het wandelen kun je je ook een beetje laten inspireren en dromen over wat er zou kunnen gebeuren in een fictieve wereld. Bijvoorbeeld, wat er zou gebeuren als er plotseling aliens op een wandelpad zouden verschijnen. Er zijn heel verschillende mensen als het gaat om wandelen en lezen. Sommigen willen precies weten of ze bij kilometer 15 moeten afslaan en anderen zeggen: "Dat maakt niet uit". Dit zijn de dromers die zich voorstellen wat er op een plek had kunnen zijn. Je eerste meerdaagse wandeltocht was toen je 16 was, toen je 20 was wandelde je het Spaanse deel van de Camino de Santiago, de Camino Francés, en sindsdien heb je langere wandeltochten gemaakt. Je bent nu 34 jaar oud. En zoals je jezelf in de titel van je boek afvraagt: "Waarom doe je dit?"In ieder geval vanwege de vele mooie ontmoetingen en gesprekken onderweg. Dat is echt een belangrijk onderdeel voor mij. En natuurlijk zijn er van die momenten dat ik moe ben, mijn voeten pijn doen, ik geen accommodatie kan vinden en het dagenlang regent. Dan vraag ik me af waarom ik dit eigenlijk doe. Maar het is ook duidelijk dat de beste verhalen ontstaan als het misgaat.Wat is voor jou de grootste aantrekkingskracht?Wandelen is gewoon een groot contrast met het dagelijks leven, waarin ik veel achter de computer zit en met mijn hoofd werk. Schrijven en schilderen zijn belangrijke onderdelen van mijn leven, maar ik voel me veel levendiger als ik buiten ben. Ik hou ook van de zelfbeschikking van het wandelen. Ik moet en kan praktisch de hele tijd voor of tegen iets beslissen en dat heeft ook zijn aantrekkingskracht.Hoe heeft wandelen je leven veranderd?Dat is een moeilijke vraag omdat ik heel jong ben begonnen en er sowieso nog veel verandert. Maar één ding is zeker veranderd: Als kind hield ik niet van wandelen. Ik vond halve dagtochten met mijn ouders nooit spannend. Ik werd pas enthousiast over wandelen toen ik naar Noorwegen reisde. Met meerdere mensen een paar dagen de natuur in en overnachten - dat fascineerde me. En, ik kan het alleen maar weer benadrukken, de ontmoetingen en gesprekken.

Wat waardeer je vooral aan zulke ontmoetingen?De langeafstandswandelpaden zijn zo internationaal. Je hoort alle talen en ontmoet mensen uit heel verschillende regio's met heel verschillende motivaties die ik anders nooit ontmoet zou hebben. En hoewel we dezelfde route lopen, ervaren we die allemaal heel anders. Voor sommigen is een pad langs de kliffen pure horror omdat ze hoogtevrees hebben, terwijl anderen genieten van het fantastische uitzicht. Sommigen vinden rechte, vlakke paden bijzonder mooi en meditatief, terwijl anderen zich vervelen. Ik heb geleerd dat eenzame paden niet mijn ding zijn, zelfs als ze landschappelijk mooi zijn. Ik hou van gezelligheid met andere mensen en solotochten door het bos zijn gewoon niet iets voor mij.Ieder pad is uniek. Heb je desondanks een favoriet?Elke route heeft zijn eigen speciale kenmerken en elke route is geweldig. Ik heb speciale herinneringen aan de Inntal High Trail. Het was ook de meest uitdagende wandeling tot nu toe, omdat ik in de bergen heel anders op het pad moest letten en me steeds afvroeg of het weer het zou houden en of ik genoeg warme kleren en eten bij me had. Maar toen ik bij goed weer langs de 2000 meter hoogtelijn liep, had ik altijd extreem mooie uitzichten en elke dag een nieuw hoogtepunt. Dat was geweldig, maar tegelijkertijd moet ik zeggen dat ik wandelen in middelgebergten relaxter vind.

Maar ook daar liggen zeker uitdagingen.Ja, bijvoorbeeld in Schotland toen ik bronstige herten tegenkwam die met elkaar vochten. Ik wilde niet in de weg lopen. Op een keer stond een hinde met haar kalf op het pad en was al hevig aan het hijgen. Ik dook snel de struiken in. Maar ontmoetingen met dieren zijn overal mogelijk. Met zoogkoeien bijvoorbeeld. Niet alleen aan de rand van de Alpen, maar ook in het Sauerland.Welke tips zou je beginners geven?Een goede voorbereiding is zeker belangrijk. Lees bijvoorbeeld de ervaringsverslagen van anderen, maak jezelf vertrouwd met kaart en kompas en test de uitrusting. Als je een langere route wilt wandelen met je partner, waarom ga je dan niet eerst een weekend op pad om te kijken of jullie tempo, conditie, risicotolerantie en de eisen van de wandeling bij elkaar passen. Dit kan je een hoop frustratie en conflicten besparen.Zijn er langeafstandswandelpaden die je zou aanraden voor je eerste langere tocht?Een trail zoals de Way of St James is zeker een goede plek om te beginnen. Er is voldoende accommodatie en winkelgelegenheid zodat wandelaars zich geen zorgen hoeven te maken of ze wel genoeg proviand bij zich hebben. Het pad is vergevingsgezind voor veel fouten. Het is echter zo populair geworden dat het de moeite waard is om van tevoren accommodatie te boeken, vooral op de laatste etappes. Begeleide tochten, bijvoorbeeld in Finland, zijn ook geweldig voor het begin - en zelfs later - omdat je je dankzij de gids kunt concentreren op de ervaring en de route en je niet zoveel zorgen hoeft te maken over planning en logistiek.

Hoe zit het met de apparatuur? Wat is jouw beste tip?Voor mij waren compressiesokken de absolute gamechanger. Ik had altijd blaren op mijn voeten en probeerde de juiste schoenen te vinden. Of ik probeerde andere tips, zoals het dragen van twee paar sokken over elkaar. Dat hielp allemaal niet. Totdat ik me realiseerde dat mijn voeten opzwellen tijdens het wandelen en dat veroorzaakt wrijving in de schoenen, hoe groot de schoenen ook zijn. Compressiesokken voor wandelen hebben dit probleem opgelost. Dit is misschien anders voor andere wandelaars, maar voor mij was het een echte hulp. Laten we bij de voeten blijven. Hoe zit het met schoenen?Ik ben nu fan van hardlopen op trailrunningschoenen in plaats van zware wandelschoenen. Tenzij je op reis bent in de bergen of in de winter. Minder gewicht aan je voeten met trailrunningschoenen maakt echt een verschil. Ik zorg er ook voor dat ik schoenen kies van merken die op blote voeten lopen. Niet omdat ik geen demping of profiel wil, maar omdat een ruime teendoos belangrijk voor me is. Ik zorg ervoor dat mijn voet niet wordt samengedrukt in de teendoos, omdat ik al misvormingen in mijn enkel en knie heb ontwikkeld door te krappe schoenen. Welke andere tips heb je voor je uitrusting?Neem niet te veel mee. Een kleinere rugzak waar niet te veel in past, helpt. Dit dwingt je praktisch om je te concentreren op het essentiële. Een item waar ik niet zonder zou willen is de drinkblaas. Het werkt voor mij veel beter dan een waterfles. In plaats van één keer per uur een grote hoeveelheid te drinken, neem ik af en toe een slokje. Daardoor krijg ik niet meteen dorst en hoef ik minder vaak naar het toilet.Uitdagend. Wat zit er nog meer in je rugzak?Je moet niet beknibbelen op de verbanddoos. Vooral niet op pleisters. Als je pleisters meeneemt die niet goed plakken of loslaten bij het minste beetje zweet of vocht, heb je al snel een probleem. En je reist vaak in gebieden waar je niet zomaar pleisters of ander verband kunt kopen. Is er nog iets dat je in de loop der tijd hebt geleerd op het gebied van uitrusting?Het is belangrijk om een voldoende warme slaapzak bij je te hebben, want zelfs in de zomer kunnen de nachten fris zijn. Vooral in de Scandinavische landen of in Finland. En als je 's nachts bevriest, heb je de volgende dag geen energie om te wandelen. Daarom zou ik een iets warmere slaapzak meenemen en ervoor zorgen dat ik weet hoe laag de temperaturen in een bepaalde tijd van het jaar kunnen zakken. Voor veel mensen is een langeafstandswandeling de vervulling van een levenslange droom. Zijn uw eerdere trektochten meer een droom of een desillusie voor u geweest?In feite gaan veel mensen op pad om duidelijkheid te krijgen over de toekomst, hun carrière of een relatie. En inspiratie komt niet altijd zoals gewenst. Ik ging niet op weg met zulke hoge verwachtingen, ik dacht gewoon dat het interessant en misschien leuk zou zijn - en dat was het ook. Dank je, Linn, voor de boeiende inzichten in je tochten en het interview.Als je op zoek bent naar meer tips over wandeluitrusting, sommige serieus, sommige humoristisch, dan kun je ze hier vinden