Lang-Covid is niet grappig

De maatregelen ter bescherming tegen besmetting zijn opgeheven, ziekenhuisopnames nemen af, en de vaccinatietram van het openbaar vervoerbedrijf in Zürich wordt binnenkort geschrapt. Je zou kunnen denken dat de pandemie voorbij is. Maar voor velen is het nog maar net begonnen, want zij lijden aan Long Covid. Een van hen is mijn tienjarige zoon Levi.

Levi werd eind januari 2022 besmet met Covid-19. Het verloop was niet slecht; één nacht van rillingen en hoofdpijn, daarna knapte het meteen op, en na vijf dagen isolatie bij zijn moeder kwam Levi bij me, even kwiek als altijd. Je kunt zijn gezondheidstoestand vrij goed afmeten aan de hoeveelheid onzin die hij in zijn hoofd heeft: zolang ik vanuit een hinderlaag beschoten wordt met Nerf-pijlen en "dude" genoemd wordt, en zolang hij zich bij zijn beste vriend verontschuldigt voor mijn vader-grappen, is alles in orde.

Na een maand klachtenvrij te zijn geweest, stopte Levi abrupt met de vuuraanvallen en luie uitspraken, stopte met kritiek op de mijne, klaagde over rillingen, hoofdpijn, misselijkheid en presenteerde in het algemeen een uitgesproken zielig beeld. Eerst dachten we dat het een onschuldige griepachtige infectie was. Maar de symptomen bleven. Vooral de uitputting.

In de eerste week miste Levi twee dagen school. In de tweede, drie. De kinderarts zei: "Het zou Long-Covid kunnen zijn, maar laten we eerst een bloedonderzoek doen om al het andere uit te sluiten". Daaruit bleek dat Levi helemaal gezond is. Hij heeft geen vitaminetekort en verder is alles in orde. De bevindingen waren zo anders dan de jongen, die er net zo anemisch uitzag als Tom Cruise in "Interview With The Vampire".
.
De kinderarts verwees Levi naar het kinderziekenhuis. Daar is een nieuw spreekuur speciaal voor Long-Covid. En het is zo overvol dat we meer dan een maand moesten wachten op de afspraak.

De kinderarts verwees Levi naar het kinderziekenhuis.

In de vierde week ging Levi maar één dag naar school en in de vijfde ging hij helemaal niet. Hij lag vooral op mijn bank, vroeg met een dun stemmetje om de warmwaterkruik en kon niet eens echt genieten van de Netflix-therapie die ik voorschreef - minstens vijf uur per dag met hooguit twee pauzes.

Wat is Long-Covid?

Lange-covid is de beschrijving van een chronische aandoening die kan optreden na een covid 19 infectie, niet anderszins verklaard wordt, en enkele weken tot enkele maanden duurt. De term werd wijdverbreid nadat een lijder in mei 2020 haar aanhoudende symptomen meldde onder de bijbehorende hashtag. Intussen spreekt men naast lang-covid ook van post-covid of post-covid syndroom. De symptomen variëren, meestal is er een hoofdsymptoom en secundaire symptomen. Mijn zoon, bijvoorbeeld, is voortdurend moe en vermoeid (het zogenaamde vermoeidheidssyndroom) en heeft af en toe korte heftige episodes van hoofdpijn, misselijkheid en rillingen.

Het vervelende van Long-Covid is dat de aandoening door veel mensen niet serieus wordt genomen, zelfs niet door diverse deskundigen. Er worden allerlei verklaringen aangevoerd, van voorjaarsmoeheid tot pandemische depressie tot overdrijving en luiheid. Net als bij Corona wordt de eigen ervaring als maatstaf genomen, d.w.z. het aantal gevallen dat men persoonlijk kent, wordt als representatief beschouwd. Wie niemand kent die aan Long-Covid lijdt, heeft daarom meestal weinig begrip voor het ongemak dat ermee gepaard gaat.

Wel, ik ken iemand met Long-Covid en ik beschouw deze zaak als een ernstig probleem. Vooral voor kinderen die veel lessen missen, niet zoals gewoonlijk met hun vriendjes kunnen spelen en in een hulpeloze prikkelbaarheid vervallen omdat alles hen teveel wordt. Toen ik onlangs met mijn zoon het huis verliet, rende hij zoals altijd weg, maar stopte na tien meter en klaagde dat hij niet verder kon. Samen op pad gaan op de fiets is momenteel niet mogelijk. Hem zo te zien breekt mijn hart. Iedereen die kinderen heeft weet hoe kwetsbaar dit je maakt en hoe hulpeloos. Na twee maanden staan mijn zenuwen op scherp. Hoe moet het zijn voor ouders van wie het kind echt ziek is, jarenlang? Dat durf ik me niet voor te stellen.

Het wordt beter

De artsen van het kinderziekenhuis hebben hem aangeraden elke dag naar school te gaan, eerst de halve ochtend, daarna de hele dag en over een paar weken is hij weer normaal. Het feit dat Levi de suggestie toejuicht en niet alleen bij het idee instort, geeft me hoop. Over het algemeen voelt hij zich al een paar dagen wat beter, hij spot weer met mij en met wat hij ziet als mijn schaamteloos beperkte vermogen om elektronische apparaten goed te bedienen. En de regelmatige acupunctuursessies helpen ook.

Maar we hebben nog een lange weg te gaan. Niet alleen vóór Levi en zijn ouders, maar vóór ons allemaal. Ik ben bang dat we Long-Covid massaal onderschatten en er heel lang en intensief mee te maken zullen krijgen.

Getuige iedereen die hier ook mee te maken heeft - als lijder of als familielid - snel beterschap!