Mavic 3 Classic en Mini 3: Wat DJI's budgetdrones waard zijn

Het assortiment DJI-drones is een jungle. In vrijwel elke prijs- en grootteklasse bieden de Chinezen je een apparaat. De nieuwste rage: iets afgeslankte versies van "Pro" modellen voor iets minder geld. De DJI Mavic 3 Classic is een budgetversie van de DJI Mavic 3, de DJI Mini 3 is een goedkope versie van de DJI Mini 3 Pro. Ik zou een heel artikel kunnen wijden aan de onlogische, willekeurige verandering van namen. In plaats daarvan test ik de twee budgetdrones in directe vergelijking met hun grote zussen. De ene zou ik aanbevelen, de andere niet.

DJI Mini 3: Belangrijke nadelen

Het eerste waar ik naar kijk is de nieuwste toevoeging aan DJI's line-up - de Mini 3. Hij kost 600 frank of 580 euro met een standaard controller en zonder accessoires. Dat is 300 frank of 250 euro minder dan de Mini 3 Pro. Het gat wordt kleiner als je de bundels met extra batterijen of de RC afstandsbediening wilt. De laatste heeft een eigen display en werkt zonder mobiele telefoon, wat ik enorm praktisch vind. Dus wat geef je op als je je portemonnee wilt sparen met de Mini 3?

Beeldkwaliteit: dezelfde sensor, mindere formaten

Het goede nieuws eerst: de betaalbare Mini 3 erft de 1/1,3-inch sensor en de snelle f/1.7 lens met 24 mm brandpuntsafstand van het Pro-model. Daarmee maakt de 248 gram wegende drone goede foto's en video's. Bij slechte lichtomstandigheden zijn de beelden niet nog ruisachtiger dan die van grotere modellen. Dankzij het grote diafragma hoeft de Mini de ISO niet zo hoog te zetten. Hij filmt in 4K met maximaal 30 beelden per seconde (FPS) en 8 bit. De foto's hebben een resolutie van 12 megapixels.

Deze waarden zijn slechter dan die van de Mini 3 Pro. Hij kan 4K opnemen tot 60 FPS en heeft een hoge resolutie modus voor foto's met 48 megapixels. Maar voor mij zijn de grotere problemen met de nieuwe budgetdrone de beperkte kleurprofielen en bestandsformaten: Terwijl de Pro D-Cinelike kan doen met 10 bit kleurdiepte en de betere H.265 compressie, mist de Mini 3 beide. Als je je video's op de computer wilt bewerken, is dit een ernstig nadeel. De goedkope drone kan ook foto's maken in RAW-formaat.

Klaar: Een groot deel van de doelgroep heeft sowieso geen zin om video's op de computer te beoordelen en wil gewoon de best mogelijke opnamen met zo min mogelijk moeite. Het standaard kleurprofiel is hiervoor voldoende. Maar zelfs in dit geval zie ik in mijn testopnamen een verschil met de duurdere Pro. Als ik naar het 800% vergrote deel in de video hierboven kijk, kan ik het schrift nog goed lezen op de Mini 3 Pro, maar bijna niet meer op de goedkopere Mini 3. Dit is pixelpeeping in het lab, maar ook in de praktijk heeft de drone meer moeite met het oplossen van fijne details zoals takken. Ik vermoed dat dit komt door een zwakkere beeldprocessor of slechtere compressie.

Functies: kijk zelf maar

Je moet ook deducties maken wat betreft obstakeldetectie. De Mini 3 heeft er alleen één in neerwaartse richting - en zelfs die is in mijn tests niet bijzonder betrouwbaar. Dat lijkt me een groot probleem voor een instapdrone. De Pro daarentegen heeft sensoren die goed naar beneden, naar voren en naar achteren werken. Dus als je die 300 francs wilt besparen, kun je maar beter vaardig zijn in vliegen of een omgeving zonder hindernissen zoeken. Bovendien zendt de budgetdrone het beeldsignaal alleen in 720p naar de controller. De Pro drone zendt 1080p uit. Dit heeft geen effect op de beeldkwaliteit van de opnamen, maar vliegen is minder leuk.

Ik zoek tevergeefs naar volgfuncties. Het enige wat de Mini 3 kan zijn een paar quickshots zoals drones of spiralen. Maar zelfs die zien er nogal wankel uit, ik geef de schuld aan de waarschijnlijk zwakke processor en de ontbrekende sensoren. De Mini 3 Pro kan ondertussen ook de nieuwe Mastershots aan en kan automatisch mensen of auto's volgen.

De rest: past

Naast de twee grote verschillen levert de Mini 3 dezelfde solide prestaties als zijn grote zus: vliegen gaat net zo gemakkelijk als anders, beide drones halen in de sportstand ongeveer 40 kilometer per uur en blijven in de praktijk ongeveer een half uur in de lucht. Ik vind dat zeer goede waarden voor deze maat. De overdracht is ook betrouwbaar met de RC-afstandsbediening en het bereik is meer dan voldoende.

Wat me positief opvalt aan beide varianten van de kleine drone is het geringe volume. Ik mat 67 decibel op een afstand van 30 centimeter. Ter vergelijking: de grote Mavic 3 jankt ongeveer 10 decibel luider. Zodra de Mini 3 wat verder weg is, is hij uitzonderlijk stil en veel minder hinderlijk voor omstanders dan andere drones.

DJI Mavic 3 Classic: Opgeslagen op de juiste plaats

Het hogere volume van de Mavic 3 is geen toeval. Het is een massief apparaat vergeleken met de Mini. Sinds deze november is DJI's grootste opvouwbare drone beschikbaar in een budgetvariant: de Mavic 3 Classic kost 1700 Zwitserse frank of 1600 euro. In Zwitserland is het verschil met de originele Mavic 3 klein, omdat hij sinds de release goedkoper is geworden. Het prijsvoordeel is slechts 170 frank. In Duitsland daarentegen is het 330 euro. Het is te verwachten dat het verschil over enkele maanden in Zwitserland op 300 francs zal neerkomen. De Classic is verkrijgbaar in een bundel met de RC afstandsbediening, maar niet als Fly More Combo. Bij de duurdere versie is het andersom. Waarom? Geen idee.

Beeldkwaliteit: net zo goed

In tegenstelling tot de Mini hoef je met de budgetversie van de Mavic 3 geen beeldkwaliteit op te offeren. Net als het origineel filmt de Classic in 5.1K met maximaal 50 FPS en in 4K zelfs met maximaal 120 FPS - beide ook in H.265 codec en naar keuze in HLG of D-Log kleurprofielen. Deze is nog vlakker dan het D-Cinelachtige profiel van de Mini Pro en behoudt de meeste details in donkere en lichte gebieden, vooral in scènes met een hoog contrast. Het verscherpt de beelden ook minder dan het standaard kleurprofiel. Aan de andere kant moet je wat werk op de computer doen om de video's recht te zetten. Maar naar mijn mening is het de moeite waard. Het D-Log kleurprofiel zou voor mij een van de belangrijkste redenen zijn om een Mavic te kopen in plaats van een kleinere drone. Wat ik heel goed opgelost vind, is dat je kunt fotograferen in D-Log met laag contrast, maar een normaal kleurprofiel op de controller kunt weergeven. Zo kun je de belichting toch goed beoordelen.

Er zijn ook geen verschillen tussen de twee grote hulken als het gaat om foto's. Beide leveren 20 megapixels in JPG of RAW. De 4/3 inch sensor zorgt voor een goed dynamisch bereik. Het geluidsgedrag is ook in orde, zeker in vergelijking met andere drones. Maar verwacht geen wonderen; ISO-waarden boven de 800 zien er niet bijzonder goed uit. De 24 mm lens is ook niet onberispelijk, ook al staat het Hasselblad logo op de cameramodule. In het midden van het beeld worden zeer fijne details opgelost, maar naar de randen toe neemt de scherpte sterk af. Het diafragma is variabel, wat vooral handig is voor video-opnamen. Ik zou hem echter niet kleiner maken dan f/7, want dan treedt diffractieonscherpte op.

Features: geen telefoto, maar een C1-classificatie

Het enige wat ontbreekt aan de Mavic 3 Classic is de telelens - de originele versie heeft een tweede met een 1/2-inch sensor en 162 mm brandpuntsafstand, naast de hoofdcamera. Maar dit is meer een gimmick: ten eerste is de beeldkwaliteit ermee aanzienlijk slechter dan met de hoofdcamera. De tele heeft een vast diafragma van f/4.4 en ik kan niet in het D-Log kleurprofiel filmen. Zoals je in onderstaande video kunt zien, laat ook de scherpte te wensen over. Ten tweede is het gezichtsveld te smal voor de meeste toepassingen. Dat is jammer, want ik film vaak klimscènes waarbij een andere lens dan dezelfde groothoek best handig zou zijn. Maar iets in het 50 mm bereik zou logischer zijn. De optische 7x vergroting van de Mavic 3 is mij veel te veel. En de digitale uitbreiding tot 28x is sowieso alleen geschikt voor spionage.

Ik kan goed zonder deze functie. Afgezien daarvan heeft de Classic geen nadelen. Zijn obstakeldetectie is uitstekend, hij heeft sensoren in alle richtingen, ook zijwaarts en omhoog. Ik vind dit enorm waardevol bij het vliegen met de drone in de buurt van bomen - mijn privé Air 2 met minder sensoren heeft al verschillende keren kennis gemaakt met takken. Anders geeft DJI de Classic alle automatische modi zoals Mastershots en de nieuwste object tracking.

De Classic is de eerste drone die vanuit de fabriek wordt geleverd met een C1 classificatie. Dit wordt uiterlijk vanaf 2024 relevant. Dan eindigt de overgangsperiode voor de nieuwe dronewet, die in Zwitserland op 1 januari 2023 in werking treedt. Drones van 250 gram of meer zonder classificatie zullen na de overgangsperiode aan veel strengere beperkingen worden onderworpen. De Mavic 3 Classic daarentegen is toekomstbestendig en zal nog steeds in categorie A1 mogen vliegen. Wat dit precies inhoudt, kun je lezen op deze FOCA-website.

De rest: Stand van zaken

Door zijn omvang heeft de Mavic 3 Classic veel vermogen nodig. Gelukkig heeft de batterij de juiste afmetingen en gaat hij ruim 40 minuten mee. Tegelijkertijd kan de drone meer dan 60 kilometer per uur vliegen en heeft hij veel reserves qua bereik dankzij DJI's O3+ transmissiesysteem. De Mavic maakt veel meer lawaai dan de Mini, maar het is ook niet oorverdovend. Voor dit formaat vind ik het volume OK. Over het geheel genomen is er gewoon niets mis met de prestaties van de Mavic 3 Classic - zijn enige nadelen zijn prijs, gewicht en grootte.

Conclusie: Ok, maar is dat echt nodig?

Geen van beide nieuwe budgetdrones is slecht. Hun verkoopprijzen plaatsen de Mini 3 en Mavic 3 Classic op de juiste plaatsen in het bestaande assortiment. Maar met de nieuwe Budget Mini neem je aanzienlijke offers ten opzichte van de Pro-versie: ook al is de sensor hetzelfde, de beschikbare videoformaten beperken de beeldkwaliteit. Nog erger vind ik de bijna niet bestaande obstakeldetectie. Naar mijn mening spaart DJI hier aan de verkeerde kant. Als je een kleine drone wilt, raad ik daarom nog steeds de Mini 3 Pro aan. Vooral bij de bundels is de meerprijs de moeite waard. En als je een heel krap budget hebt, zou ik voor de oudere Mini 2 gaan. Het is een echt koopje in de Fly More Combo.

Het omgekeerde geldt voor mijn aanbeveling voor de Mavic. De nieuwe Classic schaft alleen de telelens af, die toch al niet erg nuttig is. Voor de rest biedt hij dezelfde uitstekende beeldkwaliteit en vliegeigenschappen als de originele Mavic 3. Ik zou me daarom de extra kosten besparen. Het prijsverschil is op dit moment echter nog erg klein, want de Classic is vers op de markt. Als je tijd hebt, moet een beetje geduld de moeite waard zijn.

Met zulke kleine verschillen tussen de verschillende modellen rijst de vraag: hebben we de extra versies echt nodig? Nee, volgens mij niet. Aan de duizelingwekkende snelheid waarmee DJI drones op de markt brengt hebben de meeste klanten allang niets meer. Het is nogal frustrerend, want aan de ene kant is het overzicht zoek - en aan de andere kant is er voortdurend het gevoel dat er binnen zeer korte tijd een nog beter of goedkoper model beschikbaar zal zijn. De hoge frequentie dient alleen marketingdoeleinden. Want elke nieuwe drone brengt media-aanwezigheid met zich mee in de vorm van tests, zoals deze. Tot de volgende ronde van de carrousel.

Noot: In 2023 wordt de EU-droneswet ook van kracht in Zwitserland. In de toekomst zullen drones geclassificeerd moeten worden, hoewel er volgend jaar nog een overgangsperiode is. De Mavic 3 Classic is de eerste drone die met C1-classificatie wordt geleverd. Voor de Mavic 3 kan met terugwerkende kracht een C1-classificatie worden aangevraagd. Momenteel werkt dit echter niet met Zwitserse apparaten. Het is te verwachten dat daar binnenkort verandering in komt. Drones die minder dan 250 gram wegen, zoals de Mini 3, kunnen na de overgangsperiode sowieso onbeperkt in categorie A1 vliegen. Je kunt meer over dit onderwerp lezen in dit artikel van collega David Lee.