Vrouwelijk, 30 en nu?

Natalie Hemengül

22/6/2022

Vertaling: machinaal vertaald

Help, levenscrisis! Er branden dertig kaarsjes op de taart en ik heb maar één wens: weten wat ik van het leven wil. Maar waarom lijken de dingen ineens zoveel ingewikkelder als ik 30 ben? Een gesprek met de deskundige over het dilemma wanneer alles kan, maar niets moet.

Dertig. Daar zit ik dan, ergens tussen "Bloedjong, je hebt je hele leven nog voor je!" en "Nou, hoe zit het dan met trouwen en nageslacht?". De klok tikt." En hoe die tikt. Luid en meedogenloos. Samen met de stemmen en vragen in en rond mijn hoofd ontaardt de metronoom in een disharmonisch klankbeeld dat doet denken aan een mislukte orkestrepetitie. Er is geen spoor van de geleider. In plaats daarvan fluit de blokfluit uit het verkeerde gat en ergens achter in de zaal vallen de drumstokken op de grond. Iedereen is tactloos. En ik? Ik ben op zoek naar een melodie.

Veel vrouwen van in de dertig voelen zich ook zo, verzekert Dania Schiftan. In haar werk als psychotherapeut begeleidt ze vrouwen in hun zoektocht naar antwoorden op de grote levensvragen.

Dania Schiftan is een vrouw van in de dertig.Dania, ik ben een paar dagen geleden dertig geworden. Mijn gevoelens en gedachten gaan in een draaimolen. Ik stel mezelf vragen over de toekomst die jarenlang irrelevant leken en plotseling kunnen de antwoorden niet snel genoeg komen: Wat gebeurt er hier met mij? Dania Schiftan: Je bent op een leeftijd waarop je waarschijnlijk al veel belangrijke levensfasen hebt meegemaakt: een of andere vorm van onderwijs, een paar jaar bij hetzelfde bedrijf, je eerste relatie, je eigen flat en ga zo maar door. Voeg daarbij een veranderende omgeving, bijvoorbeeld wanneer twee van de drie vriendinnen trouwen of een kind verwachten. Dit roept een heleboel vragen op die je jezelf nog niet eerder hebt gesteld. En een daarvan is: Wat nu?Ja, wat nu? Het lastige van de situatie is dat theoretisch alle opties voor je open staan, maar dat tegelijkertijd veel dingen tot op zekere hoogte al vastliggen. Bijvoorbeeld door onderwijs. De meeste mensen genieten in deze fase van hun levensstandaard en willen daarom niet per se aan een nieuwe studie of een nieuwe leerschool beginnen, alleen omdat ze zin hebben in iets nieuws. Dan is het meer een kwestie van: wat wil ik en wat doe ik met wat ik heb?Het lijkt me duidelijk dat carrière en gezinsplanning je bezig houden. Zijn er andere kwesties waarover vrouwen van in de dertig eerder met je willen praten in psychotherapie? Natuurlijk heeft elke vrouw een andere achtergrond en ontwikkelingsgeschiedenis. Maar de uitdagingen waarmee mijn vrouwelijke patiënten vaak te maken krijgen, betreffen de zinvolheid van het leven, hun eigen aantrekkelijkheid en hun veranderende lichaam. Vriendschappen die lijden onder tijdgebrek en aanpassingen in de vrijetijdsbesteding als gevolg van een partnerschap zijn ook onderwerpen. Dat geldt ook voor financiële planning. Vrouwen hebben een eigen onafhankelijk financieel bewustzijn, dat anders is dan dat van onze moeders of grootmoeders, omdat het niet gekoppeld is aan de partner. In de context van gezinsplanning glijden sommigen echter af naar traditionele patronen en komen ze terug in een afhankelijkheidsrelatie met hun partner, wat hen verdriet doet..Hoe ga ik het beste om met zulke stressfactoren en innerlijke onrust? . In deze levensfase voelen mensen vaak ontevredenheid of onzekerheid en geloven ze dat er iets mis is met hen. Toch is dit proces volkomen natuurlijk. Het beste is om naar jezelf te luisteren en te noteren welke vragen er eigenlijk leven. Dan kun je ze in twee categorieën gaan verdelen: Ten eerste "echte" vragen, d.w.z. vragen die echt relevant voor je zijn, en ten tweede vragen die om sociale redenen opkomen omdat "je op de leeftijd bent" waarop je dergelijke en dergelijke beslissingen zou moeten nemen. Dan kun je ze in twee categorieën gaan verdelen.Bijvoorbeeld trouwen en kinderen krijgen? Precies. Vrouwen van rond de 30 hebben te maken met een afnemende vruchtbaarheid. Van hen wordt vaak verwacht dat ze zich positioneren en weten waar ze aan toe zijn. Ik moet trouwen en kinderen krijgen.Ik moet toegeven dat het al een misselijk gevoel is om te weten dat ik maar een beperkt aantal eicellen heb, terwijl mannen tot op hoge leeftijd nog sperma kunnen produceren... De familiekwestie is beslist een van de moeilijkste beslispunten. Vooral als je onzeker bent over je toekomst en niet weet of je moeder wilt worden of niet. Als je daarentegen duidelijk bent over wat je wilt, is de fase in je dertiger jaren vaak gemakkelijker. Bovendien is het sociaal gezien nog steeds moeilijker voor vrouwen om zich zo te voelen. Persoonlijk is het voor vrouwen moeilijker om zich zo te voelen.Persoonlijk vind ik het bijzonder moeilijk om de stemmen om me heen af te stemmen als het over dit onderwerp gaat. Het geeft me het gevoel dat ik mijn eigen niet meer hoor. Dit komt omdat we ons meten aan degenen om ons heen: Volgens welke normen en waarden leven zij? Tot op zekere hoogte is dit volkomen normaal, want we leven in een gemeenschap en willen erbij horen. Maar als je nog steeds onzeker bent, kan dat je onder druk zetten en je onzeker doen voelen. Net als vriendinnen die hun antwoorden al gevonden hebben en precies weten wat ze willen. Je vraagt je af: Wat is er mis met mij, waarom is het bij mij anders?Betekent dit dat mijn vriendinnen niet de ideale gesprekspartners zijn in dit soort zaken? Het hangt af van de gesprekscultuur tussen jullie. Als je vrienden zo'n gesprek op een niet-veroordelende manier kunnen aangaan, in je geïnteresseerd zijn en je helpen je stem te horen, dan is daar niets mis mee. Als je vrienden daarentegen de neiging hebben om beschermend of argumentatief hun beslissingen te verdedigen, is het nuttiger om professionele steun te krijgen van iemand die een open geest heeft en je door het besluitvormingsproces kan begeleiden.Hoe ga ik te werk in het besluitvormingsproces? Dat een vrouw kinderen wil of zal krijgen is niet zo zeker als het Amen in de kerk. De eerste stap is dus om aan jezelf toe te geven dat je nog onzeker bent. Om tot een besluit te komen moeten vrouwen de tijd geven en nemen. Vaak helpt het om bepaalde data in je agenda te zetten waarop je je er actief mee bezighoudt. Ik heb ook patiënten die hun eicellen laten invriezen om tijd te winnen. Sommigen doen het omdat het voor hen eenvoudigweg te vroeg is om over gezinsplanning na te denken, wetende dat de kwestie zich in de komende vijf jaar wel zal oplossen.En wat als de vraag zichzelf niet oplost? Vrouwen zetten zichzelf met deze gedachte zo onder druk. Velen zijn zo bang om over een paar jaar niet meer vruchtbaar genoeg te zijn, dat ze de tijd die ze nog hebben niet echt kunnen benutten. Wie er voortdurend aan denkt binnenkort een beslissing te moeten nemen, blokkeert zichzelf.Sommigen stellen dat besluiteloosheid ook een beslissing is, namelijk een tegen kinderen. Zo eenvoudig is het niet. Het antwoord op deze vraag verschilt van persoon tot persoon. Er zijn verschillende delen van ons mensen. Een deel is bijvoorbeeld nog een kind, een ander deel is gewond, enzovoort. De meesten van ons dragen een klein leger van zulke fragmenten in zich. En deze onderdelen hebben verschillende behoeften en werken elkaar daarom vaak tegen. Het zelfverzekerde, volwassen deel vindt kinderen bijvoorbeeld helemaal super, terwijl het kinderlijke deel zich nog te stevig ondervoed en behoeftig voelt, en zich in zijn nood niet kan voorstellen überhaupt voor een kind te zorgen.Klinkt logisch. Als de eigen gevoelens ten aanzien van de kinderwens zo onduidelijk en diffuus zijn, zou men deze verschillende delen in het kader van de therapie voldoende ruimte kunnen geven en ermee omgaan, ernaar luisteren. Zo komen we erachter welke delen van de patiënt aandacht nodig hebben om ze te genezen. Op deze manier kan iemand die in het begin nog besluiteloos is, na de therapie duidelijk beslissen voor of tegen het krijgen van kinderen.Dania Schiftan werkt al 14 jaar als seksuologe en psychotherapeute in haar eigen praktijk in Zürich. Ze werkt ook als psycholoog voor Parship. Kom meer te weten over haar en haar werk in het interview met haar: [[MarketingPage:16946]]Auftaktbild: Roman Odintsov via Pexels

Natalie Hemengül

Senior Editor

Natalie.Hemenguel@digitecgalaxus.ch

Als Disney-fan zie ik het leven altijd in roze, ik aanbid de serie uit de jaren 90 en zeemeerminnen maken deel uit van mijn religie. Als ik niet dans onder een douche van glitter, ben ik te vinden op logeerpartijtjes of voor de kapper. PS Spek is een van mijn favoriete voedingsmiddelen. meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren