Weet je het nog? "Suikoden", de eerste vonk voor JRPG's op de Playstation

Het hoofdthema van "Suikoden" speelt. De muziek voert me terug naar mijn jeugd. Terug naar de slaapkamer van mijn toenmalige beste vriend. Een bekende geur vult mijn neus. Het is lente 1997 en buiten schijnt de zon. Maar mijn vriend en ik zitten binnen voor zijn beeldbuis TV. We spelen "Suikoden". Onze eerste JRPG op de originele Playstation. Het spel van Yoshitaka Murayama betovert ons.

Van handheld naar console

De productie van Suikoden begon in 1994, toen Konami zijn eigen handheld aan het ontwikkelen was. "Suikoden" bedenker Yoshitaka Murayama kreeg de opdracht om een RPG te ontwikkelen voor dit apparaat. De plannen werden echter geschrapt toen Konami hoorde over de Playstation. In plaats van hardware wilde het bedrijf zich richten op games voor de nieuwe console.

Omdat Murayama nu een RPG ontwikkelt voor een console en niet voor een handheld, laat het team de oorspronkelijke plannen vallen. De mogelijkheden van de console zijn groter. De focus moet liggen op de spelwereld. Murayama neemt alleen de naam over van de beste vriend van de hoofdpersoon uit het oorspronkelijke project: Ted.

Murayama is een fan van manga. Vooral die met een grote cast. Hij wil hetzelfde voor zijn spel. Het moet een dramatisch verhaal worden met veel personages. Iedereen die het spel speelt moet zich kunnen identificeren met de persoonlijkheden in de groep.

Om dit idee smakelijk te maken voor de verantwoordelijken bij Konami, baseerde Murayama zich op de Chinese boekenreeks "The Bandits of Liang Shan Moor" - "Suikoden" in het Japans. In het verhaal komen 108 bandieten samen om zich te verzetten tegen de regering. De verantwoordelijken vinden het een goed idee en de "108 sterren van het lot", zoals ze worden genoemd, vinden hun weg naar het spel. Het spel "Suikoden" is echter niet bedoeld als een kopie van "The Thieves of Liang Shan Moor".

Murayama haalt ook inspiratie uit "The Eternal Champion", een fantasyroman van de Engelsman Michael Moorcock. Dit zorgt voor een mix van Westerse en Verre Oosterse fantasie elementen in "Suikoden".

Het spel is een van de eerste JRPG's voor de console die het Westen bereikt. Het brengt een golf van andere vertegenwoordigers van het genre op gang. Murayama was ook verantwoordelijk voor het tweede en derde deel van de serie. Hij verlaat Konami echter voor de release van deel 3 om zijn eigen bedrijf Blue Moon op te richten. Hij zal de release van zijn laatste werk "Eiyuden Chronicle: Hundred Heroes" niet meer meemaken. Volgens zijn huidige studio Rabbit and Bear Studios overleed Murayama op 6 februari 2024 door aanhoudende ziekte.

Dit is waar "Suikoden"

over gaat Kleine spoilers over het begin van het spel. Als je het zelf nog wilt spelen, kun je dit gedeelte het beste overslaan.

Je speelt als Tir McDohl. Tir is de standaardnaam. Je kunt je personage ook een eigen naam geven. Tir is de zoon van generaal Teo McDohl van het Scarlet Moon Empire. In het begin gaat hij op missie. Tir blijft achter met de medewerkers Pahn, Cleo en Gremio en zijn vriend Ted. Ted is Teo's beste vriend. Tir heeft ook een vriendschappelijke relatie met de bedienden van het McDohl huishouden.

Tir begint zijn eigen militaire carrière aan het begin van het spel. In afwezigheid van zijn vader gaat hij samen met zijn vrienden op zijn eerste missies. Daarbij is hij getuige van de corruptie binnen het keizerrijk en van de keizer zelf. De gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op. Ted, die een van de 27 ware runen bezit - unieke magie - sterft en laat de rune met de naam "Soul Eater" na aan Tir. Hij wordt vervolgens gedwongen te vluchten, omdat de regering achter de rune aanzit.

Tir sluit zich aan bij het Vrijheidsleger en neemt al snel de leiding over. Naast het eigenlijke verhaal moet hij de 108 sterren van het lot rekruteren om zijn leger te laten groeien. Het doel is om het land te hervormen.

"Suikoden" is gericht op een jonger publiek

De plot van "Suikoden" is relatief eenvoudig. Het was perfect voor mij en mijn toenmalige vriend. Het spel was alleen beschikbaar in het Engels. Als 14-jarigen spraken we nog niet zo vloeiend Engels als tegenwoordig. Zelfs vanuit het perspectief van vandaag is het eenvoudige plot niet tragisch. Er zitten veel goede subplots in die het verhaal meer diepgang geven. Ook al hebben de meeste van de 108 personages niet echt een achtergrondverhaal, ze zijn niet vlak. Ze hebben allemaal hun eigen motivatie. En: de slechteriken zijn niet zomaar slecht. Murayama en zijn team slagen erin personages karakter te geven met slechts een paar regels tekst. Ja, regels tekst: in 1997 waren JRPG's met soundtracks nog toekomstmuziek en viel er veel te lezen.

"Suikoden" is meer gericht op een jonger publiek. Desalniettemin behandelt het naast de gruwel van oorlog ook zaken als terrorisme, chemische oorlogsvoering, genocide, racisme en vadermoord. Het geheel is echter zo verpakt dat het licht verteerbaar is voor jongeren. Het verhaal laat de wereld zien zoals hij is: niet zwart of wit. Als mijn zoon ooit geïnteresseerd is in JRPG's, dan zou ik hem "Suikoden" als eerste aanraden.

Een bijzonderheid van "Suikoden" is dat de hoofdpersoon stom is. Hij spreekt nooit. Dit is om te suggereren dat het personage jou als speler belichaamt. Je kunt af en toe beslissingen nemen. Je hebt echter niet veel opties. Om verder te komen, moet je de beslissingen nemen die het spel je biedt. Deze voorgewende keuzevrijheid is gebruikelijk in JRPG's.

Mijn vriend en ik stoorden ons hier destijds nauwelijks aan. Integendeel: we vonden het cool dat de hoofdpersoon niets zei. En dan was er nog zijn blik met de groene sjaal om zijn hoofd en de stok. We identificeerden ons met de jongeheer.

Veel manieren om te vechten

"Suikoden" is een van de makkelijkste JRPG's die ik ooit heb gespeeld. Daarom is het ook geschikt voor nieuwkomers. Murayama wilde dat het spel stressvrij zou zijn. Dit wordt het best gedemonstreerd door de encounter rate, oftewel hoe vaak vijanden verschijnen. Deze is zo ingesteld dat hij afneemt als het hoofdpersonage lange tijd in één richting loopt. Dus als je naar een bepaalde locatie reist, daalt het aantal ontmoetingen. Als je daarentegen wilt levelen en heen en weer rent, neemt het toe.

Aangezien het vervelend is om de vele personages te levelen, krijgen de personages met een lager level veel meer ervaringspunten. Als een nieuw partijlid 20 levels minder heeft dan het hoofdpersonage, wordt dit verschil binnen vijf of zes gevechten teruggebracht tot een paar levels. Dit moedigt je ook aan om verschillende partijsamenstellingen uit te proberen.

Eén van de beste opties is om weg te lopen van gevechten. In veel JRPG's is dit gebaseerd op het toevalsprincipe. Dit is slechts gedeeltelijk het geval bij "Suikoden". Als je personages op hetzelfde niveau zijn als de tegenstanders, heet het commando om weg te rennen "Run". In dit geval is het een kwestie van toeval of je ontsnapt of niet. Als het commando daarentegen "Laat los" is, betekent dit dat je groep sterker is dan de tegenstanders. Je zult hoe dan ook ontsnappen, of beter gezegd: je zult de tegenstanders laten gaan.

Zoals gebruikelijk voor JRPG's uit die tijd, zijn de gevechten beurtelings. Je party bestaat uit maximaal zes personen, die in twee rijen van drie staan. Je kunt fysieke aanvallen of magie uitvoeren en voorwerpen gebruiken. Unite-aanvallen zijn een speciale functie: bepaalde personages kunnen samen aanvallen, wat resulteert in meer schade.

De personages zijn verdeeld in korte, middellange en lange aanvallers. Als je ze in de verkeerde rij plaatst, kunnen ze je tegenstanders niet aanvallen. Korte aanvallers vechten bijvoorbeeld alleen vanaf de voorste rij. Je moet je partij daarom niet alleen uit korte aanvallers samenstellen.

Maar het blijft niet bij de klassieke turn-based gevechten tussen zes spelers. Omdat "Suikoden" een oorlogsverhaal vertelt, is er een minigame in de vorm van gevechten. Daarin vecht je met verschillende eenheden van het bevrijdingsleger tegen de keizerlijke troepen. In principe volgen de gevechten het steen-papier-schaar principe. Hier verslaat "Charge" "Bow", "Bow" verslaat "Magic" en "Magic" verslaat "Charge". Afhankelijk van de personages die je hebt gerekruteerd, heb je echter andere opties die je strategisch overwicht geven. Bijzonder bitter: Personages kunnen voorgoed sterven in deze gevechten. Als je echter het perfecte einde van "Suikoden" wilt zien, moeten niet alleen alle 108 karakters gerekruteerd worden, ze moeten ook overleven. De gevechten hebben dus consequenties.

Naast deze grote gevechten zijn er ook individuele duels. Deze volgen ook het steen-papier-schaar principe: "Aanval" verslaat "Verdedigen", "Verdedigen" verslaat "Wanhopige aanval" en "Wanhopige aanval" verslaat "Aanval". In elk geval geven de tegenstanders een indicatie van wat hun volgende zet zal zijn met hun uitspraken voor de selectie. De gevechten zijn eenvoudig vanuit het perspectief van vandaag. In mijn jeugd waren ze episch en deden ze de hartslag sneller slaan.

Onhandige inventaris, prachtig kasteel

Typisch voor het genre kun je jezelf uitrusten, winkelen, wapens upgraden of zijmissies doen. In tegenstelling tot de rest van de gameplay is itembeheer echter allesbehalve toegankelijk. Elk personage heeft zijn eigen inventaris met negen slots. Dit geldt ook voor de uitrusting. Als je ruimte tekort komt, moet je de voorwerpen moeizaam heen en weer schuiven tussen de personages of ze laten rondslingeren. Je kunt ongebruikte voorwerpen ook tijdelijk opslaan in je hoofdkwartier. Maar let op: belangrijke voorwerpen moeten altijd in het bezit zijn van het hoofdpersonage. Als iemand anders ze heeft en die persoon verlaat de groep voor een bepaalde tijd, zijn ze niet meer beschikbaar voor jou.

Het hoofdkwartier is een van de hoogtepunten van het spel. Nadat je het kasteel dat als basis dient hebt veroverd, is het leeg en vervallen. Elke keer als je iemand aanwerft, verandert het. Er komt leven in het kasteel. Er verschijnen winkels en diensten en je kunt minigames spelen. Je kunt ook snel reizen of een boot upgraden met nieuwe personages. Ik weet nog dat mijn vriend en ik elke keer als er een nieuwe rekruut aankwam teruggingen naar de basis om te kijken wat er was veranderd. Zelfs als je nooit alle 108 personages in je party actief gebruikt, hebben ze allemaal een doel.

Geniale soundtrack die emoties opwekt

Eindelijk moet ik terugkomen op de soundtrack. Mimi Higashino is hiervoor verantwoordelijk. Geen grote naam. Ze heeft nummers gemaakt voor onder andere "Gradius" en "Vandal Hearts".

Higashino heeft een achtergrond in klassieke muziek en dat hoor je terug in de soundtrack. Toch is het heel divers. Higashino wil met de muziek de verschillende culturen en rassen in de wereld van "Suikoden" benadrukken en hij slaagt daar glansrijk in. Ik hou van elk nummer in het spel. Ze brengen precies de emoties over die het spel wil overbrengen.

Het hoofdthema verdient een speciale vermelding. Het leidmotief van het nummer gaat van gedurfd en moedig naar zacht en sentimenteel. Het brengt zoveel emoties tegelijk over. Emoties die zelfs na jaren nog bij me terugkomen als ik voor het eerst naar de muziek luister.

Voor mij roept het nummer niet alleen herinneringen op aan het spel, maar ook aan alle uren die ik destijds met mijn vriendje heb doorgebracht. Ik huil als een kasteelhond als ik voor het eerst naar het hoofdthema voor dit artikel luister. De reden: mijn vriend is vijf jaar geleden overleden. Voor mij is "Suikoden" daarom vooral een herinnering aan hem. Ik kijk nu ook uit naar de remasters, zodat ik hem en onze tijd samen kan herinneren terwijl ik het spel speel.