"Cult of the Lamb" in de test: het meest duivelse spel van het jaar
"Cult of the Lamb" combineert hack 'n' slay actie met boerderij simulatie en duivelse humor. Waar anders kun je een sekte als demonisch lam vinden en ongelovigen bestrijden?
Laat je niet misleiden door zijn schattige uiterlijk. In het zogenaamd onschuldige lam uit "Cultus van het Lam" zit de duivel - letterlijk. Een prins van de hel heeft de bol wol uit het vagevuur gered en om deze schuld te betalen gaat het lam over lijken. Wat lijkt op een zoet boerderijavontuur in de stijl van "Stardew Valley" is eigenlijk een duivelse champagnesimulator. Ik heb de pc-versie getest.
Down met de ketters
Als sekteleider is het mijn belangrijkste taak om nieuwe leden te indoctrineren, de nederzetting uit te breiden en vier vijandige helleheren in kerkers uit te schakelen. Want zij zijn er verantwoordelijk voor dat mijn duivelse redder geketend is en zelf de moordbijl niet kan hanteren. Het spel verrast met veel meer mechanieken dan ik had verwacht. Het duurt geen half uur of ik ben zelf geïndoctrineerd en mompel met glazige ogen: "Nog één beweging. Nog maar één zet."
In "Cult of the Lamb" woedt een zeer slechte versie van "Civilization"-koorts.
In het begin gaat het er nog ontspannen aan toe. Nadat ik mijn eerste lammetje heb omgebouwd, bouw ik er een slaapzak voor en stuur het op pad om hout te hakken. We zijn immers geen feel-good oase, er wordt hier gebeden en gewerkt. Bij gebrek aan mankracht verwaardig ik me ook om ondergeschikt werk te doen en een paar stenen te hakken.
Op de een of andere manier is dit beneden mijn stand. Om meer geld, grondstoffen en vooral nieuwe handlangers te krijgen, bestorm ik de eerste kerker genaamd Bleakwood. De andere drie blijven voorlopig voor mij gesloten. Ze hebben aanzienlijk meer discipelen nodig dan mijn enkele, nietige lid. De kerkers zijn procedureel gegenereerd en bestaan uit kleinere, onderling verbonden kamers. In de meeste daarvan wacht een schare monsters om door mij naar het hiernamaals gestuurd te worden. Ik doe dit met een wapen in de ene hand en een vloek in de andere. Ik krijg beide willekeurig aan het begin van een kerker. In de loop van een run kan ik ze vervangen door betere wapens. De selectie kan in het kamp verbeterd worden door prediking, maar daarover later meer. Het gevechtssysteem bestaat voornamelijk uit snijden en ontwijken. De besturing is heerlijk direct en de wapens maken een bevredigend geluid als ik mijn vijanden in roze slush verander.
Als ik een kamer van monsters heb ontdaan, of liever gezegd de muren in bloed heb gedrenkt, verschijnt er een kist met gouden munten. Soms zit er ook een hart in om mijn levens aan te vullen of een tarotkaart die me tijdens de loop willekeurige bonussen geeft. Als ik de uitgang van een sectie heb gevonden, selecteer ik het volgende gebied op de overzichtskaart. De kaart vertelt me of er grondstoffen, monsters, nieuwe discipelen of iets anders te krijgen is. Uiteindelijk leiden alle paden naar de eerste sub-baas. Pas als ik een kerker vier keer met succes heb uitgespeeld, laat de eerste heer van de hel zich aan mij zien. De gevechten zijn niet bijzonder moeilijk en kunnen nog gemakkelijker worden gemaakt met nieuwe vaardigheden of met discipelen die in demonen zijn veranderd.
Verenigen, bouwen, herders
Terug op kamp is het eerste wat nieuwe rekruten wordt meegegeven. Als hun god bepaal ik hun uiterlijk uit een breed scala van aaibare dierenkoppen. Voor een beter onderscheid kies ik deze keer de gele haaienkop. Hoewel mijn discipelen zelfstandig taken op zich nemen, vereisen bepaalde dingen een één-op-één. Ik kan mijn volgers bijvoorbeeld één keer per dag inspireren. Naarmate de sekte groeit, wordt dit al snel een drukke klus en zonder visuele hulp zou ik geen enkel overzicht hebben welk lammetje al van mijn goddelijke woorden heeft genoten.
In het begin bestaat de nederzetting alleen uit mijn altaar. Daar aanbidden mijn discipelen mij en genereren ze inspiratie die ik kan gebruiken om nieuwe gebouwen te ontsluiten. Bijvoorbeeld een demonenoproepingscirkel om discipelen in demonen te veranderen die mij vergezellen op gevechten, zoals hierboven beschreven. Meer basic is het bijgebouw, zodat de bewoners niet midden in het kamp hun behoefte doen en ik het moet opruimen. De uitwerpselen dienen op hun beurt weer als meststof op de boerderij. Een mooi tuintje met fruit en groenten behoort tot de basisuitrusting. Anders is er alleen grassoep te eten en daar houden mijn lammeren niet zo van. Daar komt bij dat er 25 procent kans is dat ze er ziek van worden - tenzij je, zoals ik, in de tempel een doctrine hebt uitgegeven waardoor ze graseters worden.
Om nieuwe doctrines te krijgen moet je een tuin hebben.
Om nieuwe leerstellingen uit te vaardigen, moet ik een gebodssteen in elkaar zetten. De stukken ervoor krijg ik via queesten of soms in kerkers. Doctrines zijn ofwel passief, zoals het kenmerk Grasverver, of actief in de vorm van rituelen. Ik kan mijn volgelingen bijvoorbeeld benen geven met het Glory of Toil ritueel en ze twee dagen zonder slaap laten doorwerken. Rituelen kosten grondstoffen, meestal botten of goud, en kunnen ook negatieve bijwerkingen met zich meebrengen. Zo verlaagt lopendebandwerk de loyaliteit. Maar ook daar heb ik een remedie voor: het "hersenspoelingsritueel". Hierdoor blijft de loyaliteit meerdere dagen op het maximale niveau.
Sommige rituelen vereisen het offer van een volgeling. Dit is geen groot probleem. Het is immers een eer om voor mij te sterven. Daarnaast is er ook een ritueel dat ik gebruik om overleden volgelingen weer tot leven te wekken. Het lidmaatschap van mijn sekte eindigt nooit.
In de tempel kan ik ook één keer per dag een mis houden om energie te verzamelen voor persoonlijke upgrades. Deze maken mijn uitstapjes in de kerkers gemakkelijker door me betere wapens en nieuwe vervloekingen te geven.
Het cultuslam rust nooit
De dagelijkse routine wordt voortdurend drukker. Er is altijd wel iets te doen. Gekapt hout verzamelen, groenten zaaien, water geven, bemesten of oogsten, toegewijden inspireren, beschadigde slaapzalen repareren, missen houden, zieken verplegen of biecht horen. Ik zou kunnen werken tot ik erbij neerval. Als uitverkoren lam sta ik mezelf echter geen zwakheden toe. Bij mijn meer gevoelige volgelingen ligt dat anders. Zo nu en dan bijt iemand in het stof. Of het nu komt door een slechte maaltijd of door ouderdom, op een gegeven moment heeft het zichzelf versleten. Ik kan de lijken niet zomaar laten liggen, dan zullen de volgelingen mijn hele kamp onderkotsen. Balsem ze dus snel en begraaf ze. Als ik nog een grafsteen ophang, zullen mijn lammeren zelfs inspiratie opwekken als ze het graf bezoeken. Maar er is ook een eenvoudiger manier om zich van de overledenen te ontdoen - door ze tot voedsel te verwerken. Mijn sekte is milieubewust, dus er wordt niets verspild.
Als een leerling zich van mij afkeert en problemen durft te veroorzaken, wordt hij onmiddellijk aan de schandpaal gezet. Daar lees ik hem eens per dag de riot act voor, totdat hij tot bezinning komt. Prijs het Lam!
Conclusie: heerlijk somber
"Cult of the Lamb" is een fascinerend spel. Met zijn mooie vormgeving ziet het eruit als een zaterdagochtend tekenfilm. Het yeeeeeees blijft echter snel in je keel steken als even later het demonische lammetje met bloeddoorlopen ogen in de lucht zweeft en in een gruwelijke ceremonie een volgeling offert aan de Prins van de Hel. Zo moeten vrome fundamentalisten en andere speltegenstanders zich spellen altijd hebben voorgesteld. Je moet zeker van zwarte humor en een morbide stemming houden om Cult of the Lamb leuk te vinden. Je kunt ook niet te verlegen zijn om je discipelen een fecale maaltijd voor te schotelen als dat hun wens is.
In de 20 uur die het me kostte om door te spelen, heb ik me nooit verveeld. Er is voortdurend iets te doen. Als ik niet bezig ben kerkers van ketters te zuiveren, handel ik, bouw ik nieuwe gebouwen, die weer nieuwe mogelijkheden voor interactie openen. Of ik verfraai mijn kamp met schedels, vloeren van lavasteen of idolen van voltooide eindbazen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de andere steden die je kunt bezoeken. Daar verkopen grillige bewoners tarotkaarten voor mijn deck, kan ik vissen of munten verdienen in een dobbelspel. Afgezien van een beetje micromanagement wist "Cult of the Lamb" me volledig te boeien en liet me niet meer los tot het eind. Het maakt elke vrije kerk jaloers.
"Cult of the Lamb" werd mij ter beschikking gesteld door Devolver Digital. Het spel is beschikbaar voor PC, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series S/X en Switch.
33 mensen vinden dit artikel leuk
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
