Saints Row in de test: een beetje afgezaagd, maar heerlijk zorgeloos actieplezier
Eindelijk weer een open-wereldspel dat zichzelf niet al te serieus neemt. In "Saints Row" ligt de nadruk op plezier maken, en dat had ik volop.
"Saints Row" 1 en 2 wilden de grimmiger "GTA" zijn. Tevergeefs. Pas met "Saints Row The Third" heeft ontwikkelaar Volition zijn eigen weg gevonden. Dit werd geplaveid met riksja-achtervolgingsraces getrokken door halfnaakte seksslavinnen, taxiritten voor slechtgehumeurde tijgers of een dubstepkanon dat mensen dwingt te dansen. De reboot, simpelweg "Saints Row" genoemd, is wat serieuzer, maar zet nog steeds alles op plezier. Ik heb de pc-versie getest.
Een sympathiek stel
Het gelijknamige gangsterconsortium "Saints" bestaat aan het begin van het spel nog niet. Het wordt pas opgericht nadat we problemen hebben gemaakt met onze respectievelijke bendes, of privé legers. Wij zijn topless partybink en hobbykok Kevin, automonteur Neenah, nerd en stem van de rede Eli en The Boss, die door mij wordt geïmiteerd. Ik kan ervoor kiezen een man, een vrouw of iets daartussenin te zijn. De character editor en outfits zijn zo gevarieerd dat er zelfs een smartphone app voor is.
Wat me meteen positief opvalt is de conversationele toon. Of het nu is tussen de vier doe-het-zelvers of later met de uitgebreide bendefamilie, ze zijn echt aardig en oprecht voor elkaar. Toegegeven, het zijn allemaal koelbloedige moordenaars, maar dat betekent niet dat je niet samen bordspelavonden kunt houden met zelfgemaakte enchiladas. Het is het pure contrast met "GTA IV", dat nooit probeert sympathie op te wekken met zijn cynische antiheldentrio. In Saints wordt niet geplaagd, maar zijn er bedrijfsuitjes voor teambuilding die ontaarden in wilde schietpartijen en achtervolgingen op hoverbikes. "Saints Row" steunt op goede vibraties en een flinke portie flauwe humor. Vanaf de eerste opdracht wordt het duidelijk: ernst moet buiten blijven, alleen luchtige mensen hebben toegang tot dit pretpark.
Old-fashioned maar onderhoudende gameplay
Wat is er nodig om een succesvolle bende te runnen? Een geschikt hoofdkwartier in deze bonte Santo Ileso om te beginnen. Neenah vindt het in een verlaten kerk. Jammer dat een bouwbedrijf zich daar al heeft gevestigd om ons nieuwe huis af te breken. Natuurlijk kunnen we dat niet laten gebeuren. Dus, zonder verder oponthoud, leen ik de bulldozer van de geelhelmen en gebruik hem om containers plat te gooien en gebruik de schop als katapult om ToiTois door de lucht te slingeren. Realisme? Liever niet. Leuk? Oh ja.
Maar een mooie basis alleen maakt op niemand indruk. Ons rijk moet groeien. Omdat je ook kunt groeien door anderen te vernietigen, vergezelde ik Neenah op een wraakmissie tegen haar vroegere bende, de Panteros. Ze vernielden haar geliefde auto en levensproject. Grote fout. We lenen een bewapende toeristische gevechtshelikopter - die hebben ze natuurlijk in Santo Ileso - en schieten daarmee de Panteros voertuigenfabriek overhoop. Nadat alles in brand staat en niets meer beweegt, landen we op het dak en gaan we het gevecht van man tot man aan.
"Saints Row" heeft een kleurrijk arsenaal aan wapens en diverse speciale vaardigheden in de aanslag. Vuurvuist à la Street Fighter? Yep. Vijanden rondgooien als een natte zak en eerst een granaat in hun broek steken? Yep. Het gooien van een val die tegenstanders de lucht in katapulteert als ze erop stappen en ze daar loslaat voor het schieten op korhoenders. Zeker weten. Bovendien kan ik een speciale melee-aanval opladen, waarmee ik met een druk op de knop vijanden met spectaculaire bewegingen uitschakel.
Met al deze vaardigheden en wapens schiet ik me in beste schiettentstijl een weg naar het hart van de fabriek. Daar moet ik een paar schakelaars activeren, zodat Neenah de apparatuur kan saboteren. Verschillende golven vijanden proberen ons tegen te houden. Alsof ze een kans maken tegen The Boss. Zie je mijn hotdogmuts en schoenen van een papieren handdoekdoos niet? Met mij valt niet te spotten. Met de klus geklaard ontsnappen Neenah en ik op de laatste seconde aan de - uiteraard - exploderende fabriek. Er volgt een korte achtervolging met mij op het dak van de auto en de missie is volbracht.
Slam Dunks met het Hoverboard
Het is een beetje jammer dat de meer tot de verbeelding sprekende wapens pas laat in het spel verschijnen. Aanvalsgeweer en raketwerper zijn allemaal goed en wel. Witcher is een experimenteel voetbal. Met dit gloeiende projectiel kan ik op mensen en zelfs op voertuigen richten. Als ze geraakt worden, denderen ze door de lucht - als een ballon die uit een knoop is losgeraakt. Of het hoverboard. Ik kan er slam dunks mee doen op voertuigen. Yihaa.
Ik heb deze speciale wapens te danken aan de Eurekabator - een criminele onderneming die deel uitmaakt van ons uitbreidingsplan. Ik heb dit steunpunt voor startende ondernemingen opgezet, dat heel toevallig lijkt op dat in de HBO-serie "Silicon Valley", via de plattegrond in de basis. Daar ontgrendel ik geleidelijk nieuwe garenloze bedrijven die op verschillende plaatsen in Santo Ileso tegen de vereiste vergoeding kunnen worden gebouwd.
Het eerste bedrijf is Jimrob's Garage. Omdat ik de garagehouder uit de brand hielp en zijn concurrentie met monstertrucks platwalste, werkt hij nu voor ons. Maar alleen auto's repareren zou heiligen onwaardig zijn, dus "leen" ik verschillende koetsen die verspreid over de stad staan en breng ze terug naar de garage. Waarom de politie altijd aankomt met een karavaan blauwlichtvoertuigen is mij een raadsel, maar het staat garant voor een explosieve achtervolging. Vooral als ik de speciale aanvallen van de voertuigen kan gebruiken, zoals de sloopkogel.
Pimp mijn Foodtruck
Elk voertuig heeft zo'n bijzonder vermogen. Hij wordt ontgrendeld door bepaalde manoeuvres uit te voeren, zoals drie keer een salto maken. Daarna kan hij worden uitgerust in Jimbob's Garage - samen met een gigantisch scala aan aanpassingsmogelijkheden. Net als bij de character editor groeit de keuze voortdurend. Ik kan alles van de breedte van de wielen tot de zijspiegel en het motorgeluid naar wens aanpassen. Upgrades als nitro aandrijving, off-road kit of algemene tuning zijn ook mogelijk. Mijn wagenpark is enorm en omvat alles van skelters en lowriders tot voedselwagens. Alleen al met de twee redacteuren zou ik uren kunnen doorbrengen.
In de loop van het spel kan ik 14 van zulke dubieuze ondernemingen opbouwen. Elk van hen brengt nieuwe zijmissies met zich mee. Veel ervan is niet noodzakelijkerwijs origineel. Omdat de beroepen onderhoudend, humoristisch en gevarieerd zijn, was het meeste nog leuk. Vooral dankzij de soundtrack, die net als de gameplay in de 0's blijft steken. Dat vind ik prima. Tracks als "Slam" van Onyx of "Tres Delinquentes" van Delinquent Habits brengen me direct terug naar mijn jeugd. Recentere hunkeringen worden bevredigd door het synthwave radiostation "Outrun" of een andere van de in totaal tien stations.
Een hart van karton
Twee missiehoogtepunten wil ik noemen. De ragdoll klassieker uit vroegere "Saints games" is weer van de partij. Om verzekeringsmaatschappijen op te lichten gooi ik mezelf voor rijdende auto's en vlieg dan honderden meters door de lucht. Het doel is om zoveel mogelijk andere auto's te raken, die prompt ontploffen en maximale schade aanrichten. Ik doe mezelf daarbij geen pijn. Heb ik al gezegd dat ik een hotdogmuts draag?
Top of the pops voor mij blijft echter de LARP quest serie. LARP staat voor Live Action Role Playing. Eli is een grote fan en als vriend help ik hem natuurlijk bij het creëren van zijn eigen fantasiekoninkrijk. LARP lijkt een populaire sport te zijn in Santo Ileso, want de halve stad duelleert in outfits van karton. In één missie moeten we het vijandelijke kasteel van het Huis van Phoenix bestormen omdat ze de hele voorraad duct tape van de stad hebben gestolen. In een andere roepen we de Darmstaaf op. Een krachtig beest dat zijn vijanden uitschakelt met een donderend gebrul, het is een kartonnen zandworm die aan een met matrassen gepantserd voertuig is vastgebonden. Vechten in LARPing is vergelijkbaar met de rest van het spel, behalve dat niemand gewond raakt. Maar iedereen zet zich volledig in en valt theatraal op de grond als ik hun hart eruit ruk of spuit confetti als ik ze met plastic pijlen in het hoofd schiet. Logisch? Nope. Heerlijk? Jooo.
Echt alles in "Saints Row" is getrimd voor de lol. Ik steel auto's binnen enkele seconden door door de zijruit te duiken - zelfs als die van mijn maten is, die ik eerder om versterking heb gebeld. Zelfs de kleinste auto accelereert als een 700 kW elektrische auto. Er zijn overal schansen waar ik honderden meters overheen kan springen, en in de lucht bestuur ik ze alsof het vliegtuigen zijn. Realistisch? Nope. Leuk? Hel, ja.
In elke missie of bijzaak geniet ik van de aanhankelijke interactie. Ik hou van mijn maatjes. We zijn er voor elkaar. Het feit dat ik nog steeds elk probleem kan oplossen als een psychopathische massamoordenaar past perfect bij "Saints Row". Dit komt ook tot uiting in de dialoog. Bijvoorbeeld tussen mij en Eli als we het hoofdkwartier van het Marshalls privé-leger bestormen. Omdat ik mijn arbeidscontract niet goed heb gelezen, zijn de Saints nu een dochteronderneming van de Marshalls geworden.
De baas: "Ik heb het op jouw manier geprobeerd, nu terug naar moord"
. Eli: "Je kunt niet alles met moord oplossen"
De baas: "Je houdt je mond"
Vertaald betekent het "Ik heb jouw manier geprobeerd, nu ga ik terug naar moord". Je kunt niet alles oplossen met moord. Je houdt je mond."
Ik mag ze wel, die aanstellerige idioten.
Het perfecte tijdverdrijf tot "GTA 6"
Als je van open-wereld actiegames houdt, is er momenteel bijna niets beters dan "Saints Row". De missies zijn gevarieerd, het gevechtssysteem is aangenaam maf met talloze fantasiewapens en speciale aanvallen, en alles is gekruid met een flinke dosis humor. Veel van "Saints Row" komt neer op schietpartijen of autoachtervolgingen, waardoor de gameplay een beetje afgezaagd aanvoelt. Niettemin is het onderhoudend genoeg dat het zelden verveelt. Dan zijn er de Saints, die een sympathiek stel zijn en die ik geen enkele wens kan weigeren. Of het nu gaat om het ontvoeren van koeienbeelden met Neenah of het spelen van chauffeur voor Kevin zodat hij zijn felbegeerde Mechaburger-speeltje kan krijgen.
De enige punten van kritiek zijn de af en toe wat slecht geplaatste checkpoints, het elastieksysteem tijdens achtervolgingen en een paar bugs. De graphics slaan ook niemand van zijn sokken. Vooral de regen lijkt meer op een natte zandstorm. Maar de wereld nodigt zeker uit tot een rondje - al was het maar om met de gepimpte karretjes nieuwe verspringrecords te vestigen. Bovendien is er een co-op modus waarmee het spel met vrienden kan worden gespeeld.
"Saints Row" geeft er niet om het belangrijkste open-wereld spel aller tijden te zijn. Het wil gewoon leuk zijn, en daar slaagt het volledig in.
"Saints Row" is beschikbaar voor PC, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series S/X en Google Stadia. Het spel werd ons ter beschikking gesteld door Plaion.
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
